Alvíssmál

Alvíss kvað:

1.
«Bekki breiða,
nú skal brúðr með mér
heim í sinni snúask;
hratat um mægi
mun hverjum þykkja,
heima skal-at hvíld nema.»

Þórr kvað:

2.
«Hvat er þat fira?
Hví ertu svá fölr um nasar?
Vartu í nótt með ná?
Þursa líki
þykki mér á þér vera;
ert-at-tu til brúðar borinn.»

Alvíss kvað:

3.
«Alvíss ek heiti,
bý ek fyr jörð neðan,
á ek undir steini stað;
vagna vers
ek em á vit kominn;
bregði engi föstu heiti fira.»

Þórr kvað:

4.
«Ek mun bregða
því at ek brúðar á
flest of ráð sem faðir;
vark-a ek heima,
þá er þér heitit var,
at sá einn, er gjöf er, með goðum.»

Alvíss kvað:

5.
«Hvat er þat rekka,
er í ráðum telsk
fljóðs ins fagrglóa?
Fjarrafleina
þik munu fáir kunna;
hverr hefr þik baugum borit?»

Þórr kvað:

6.
«Vingþórr ek heiti,
ek hef víða ratat,
sonr em ek Síðgrana;
at ósátt minni skal-at-tu
þat it unga man hafa
ok þat gjaforð geta.»

Alvíss kvað:

7.
«Sáttir þínar
er ek vil snemma hafa
ok þat gjaforð geta;
eiga vilja
heldr en án vera
þat it mjallhvíta man.»

Þórr kvað:

8.
«Meyjar ástum
mun-a þér verða,
vísi gestr, of varit,
ef þú ór heimi kannt
hverjum at segja
allt þat, er ek vil vita.»

9.
«Segðu mér þat, Alvíss,
— öll of rök fira
vörumk, dvergr, at vitir —:
hvé sú jörð heitir,
er liggr fyr alda sonum
heimi hverjum í?»

Alvíss kvað:

10.
«Jörð heitir með mönnum,
en með ásum fold,
kalla vega vanir,
ígræn jötnar,
alfar gróandi,
kalla aur uppregin.»

Þórr kvað:

11.
«Segðu mér þat, Alvíss,
— öll of rök fira
vörumk, dvergr, at vitir —:
hvé sá himinn heitir,
erakendi,
heimi hverjum í?»

Alvíss kvað:

12.
«Himinn heitir með mönnum,
en hlýrnir með goðum,
kalla vindófni vanir,
uppheim jötnar,
alfar fagraræfr,
dvergar drjúpansal.»

Þórr kvað:

13.
«Segðu mér þat, Avlíss,
— öll of rök fira
vörumk, dvergr, at vitir —:
hversu máni heitir,
sá er menn séa,
heimi hverjum í?»

Alvíss kvað:

14.
«Máni heitir með mönnum,
en mylinn með goðum,
kalla hverfanda hvél helju í,
skyndi jötnar,
en skin dvergar,
kalla alfar ártala.»

Þórr kvað:

15.
«Segðu mér þat, Alvíss,
— öll of rök fira
vörumk, dvergr, at vitir —:
hvé sú sól heitir,
er séa alda synir,
heimi hverjum í?»

Alvíss kvað:

16.
«Sól heitir með mönnum,
en sunna með goðum,
kalla dvergar Dvalins leika,
eygló jötnar,
alfar fagrahvél,
alskír ása synir.»

Þórr kvað:

17.
«Segðu mér þat, Alvíss,
— öll of rök fira
vörumk, dvergr, at vitir —:
hvé þau ský heita,
er skúrum blandask,
heimi hverjum í?

Alvíss kvað:

18.
«Ský heita með mönnum,
en skúrván með goðum,
kalla vindflot vanir,
úrván jötnar,
alfar veðrmegin,
kalla í helju hjalm huliðs.»

Þórr kvað:

19.
«Segðu mér þat, Alvíss,
— öll of rök fira
vörumk, dvergr, at vitir —:
hvé sá vindr heitir,
er víðast ferr,
heimi hverjum í?»

Alvíss kvað:

20.
«Vindr heitir með mönnum,
en váfuðr með goðum,
kalla gneggjuð ginnregin,
æpi jötnar,
alfar dynfara,
kalla í helju hviðuð.»

Þórr kvað:

21.
«Segðu mér þat, Alvíss,
— öll of rök fira
vörumk, dvergr, at vitir —:
hvé þat logn heitir,
er liggja skal,
heimi hverjum í?»

Alvíss kvað:

22.
«Logn heitir með mönnum,
en lægi með goðum,
kalla vindlot vanir,
ofhlý jötnar,
alfar dagsefa,
kalla dvergar dags veru.»

Þórr kvað:

23.
«Segðu mér þat, Alvíss,
— öll of rök fira
vörumk, dvergr, at vitir —:
hvé sá marr heitir,
er menn róa,
heimi hverjum í?»

Alvíss kvað:

24.
«Sær heitir með mönnum,
en sílægja með goðum,
kalla vág vanir,
álheim jötnar,
alfar lagastaf,
kalla dvergar djúpan mar.»

Þórr kvað:

25.
«Segðu mér þat, Alvíss,
— öll of rök fira
vörumk, dvergr, at vitir —:
hvé sá eldr heitir,
er brennr fyr alda sonum,
heimi hverjum í?»

Alvíss kvað:

26.
«Eldr heitir með mönnum,
en með ásum funi,
kalla vág vanir,
frekan jötnar,
en forbrenni dvergar,
kalla í helju hröðuð.»

Þórr kvað:

27.
«Segðu mér þat, Alvíss,
— öll of rök fira
vörumk, dvergr, at vitir —:
hvé viðr heitir,
er vex fyr alda sonum,
heimi hverjum í?»

Alvíss kvað:

28.
«Viðr heitir með mönnum,
en vallarfax með goðum,
kalla hlíðþang halir,
eldi jötnar
alfar fagrlima,
kalla vönd vanir.»

Þórr kvað:

29.
«Segðu mér þat, Alvíss,
— öll of rök fira
vörumk, dvergr,at vitir,
hvé sú nótt heitir,
in Nörvi kennda,
heimi hverjum í?»

Alvíss kvað:

30.
«Nótt heitir með mönnum,
en njól með goðum,
kalla grímu ginnregin,
óljós jötnar,
alfar svefngaman,
kalla dvergar draumnjörun.»

Þórr kvað:

31.
«Segðu mér þat, Alvíss,
— öll of rök fira
vörumk, dvergr, at vitir —:
hvé þat sáð heitir,
er sá alda synir,
heimi hverjum í?»

Alvíss kvað:

32.
«Bygg heitir með mönnum,
en barr með goðum,
kalla vöxt vanir,
æti jötnar,
alfar lagastaf,
kalla í helju hnipin.»

Þórr kvað:

33.
«Segðu mér þat, Alvíss,
— öll of rök fira
vörumk, dvergr, at vitir —:
hvé þat öl heitir,
er drekka alda synir,
heimi hverjum í?»

Alvíss kvað:

34.
«Öl heitir með mönnum,
en með ásum bjórr,
kalla veig vanir,
hreinalög jötnar,
en í helju mjöð,
kalla sumbl Suttungs synir.»

Þórr kvað:

35.
«Í einu brjósti
ek sák aldrigi
fleiri forna stafi;
miklum tálum
kveð ek tældan þik:
Uppi ertu, dvergr, of dagaðr,
nú skínn sól í sali.»