Darraðarljóð

1.
Vítt es orpit
fyr valfalli
rifs reiðiský.
Rignir blóði;
nú es fyr geirum
grár upp kominn
vefr, verþjóðar
es vinur fylla
rauðum vepti
Randvés bana.

2.
Sjá es orpinn vefr
ýta þörmum
ok harðkléaðr
höfðum manna;
eru dreyrrekin
dörr at sköptum
járnvarðr yllir,
en örum hrælaðr.

3.
Gengr Hildr vefa
ok hjörþrimul,
Sanngríðr, Svipul
sverðum tognum;
skapt mun gnesta
skjöldr mun bresta,
mun hjalmgagarr
í hlíf koma.

4.
Vindum, vindum
vef Darraðar,
þanns ungr konungr
átti fyrri;
framm skulum ganga
ok í folk vaða,
þars vinir órir
vápnum skipta.

5.
Vindum, vindum
vef Darraðar
ok siklingi
síðan fylgjum;
þar séa bragna
blóðgar randir
Gunnr ok Göndul,
es grami fylgðu.

6.
Vindum, vindum
vef Darraðar,
þars vé vaða
vígra manna;
látum eigi
líf hans farask,
eígu valkyrjur
vals of kosti.

7.
Þeir munu lýðir
löndum ráða,
es útskaga
áðr of byggðu,
kveðk ríkjum gram
ráðinn dauða;
nú es fyr oddum
jarlmaðr hniginn.

8.
Ok munu Írar
angr of bíða,
þats aldri mun
ýtum fyrnask.
Nú es vefr ofinn,
en völlr roðinn,
mun of lönd fara
læspjöll gota.

9.
Nú es ógurligt
umb at lítask,
es deyrugt ský
dregr með himni;
mun lopt litat
lýða blóði
es sóknvarðir
syngva kunnu.

10.
Vel kváðum vér
of konung ungan
sighljóða fjölð
syngum heilar,
en hinn nemi,
es heyrir á,
geirfljóða hljóð
ok gumum segi.

11.
Ríðum hestum
hart út berum,
brugðnum sverðum,
á braut heðan.

Источник: Carmina Scaldica. Udvalg af norske og islandske skjaldekvad ved Finnur Jónsson. G.E.C. Gads Forlag — København 1929.

Текст с сайта Heimskringla