Forspjallsljóð
eða
Hrafnagaldr Óðins

1 Alföþr orkar,
álfar skilia,
vanir vitu,
vísa nornir,
elr íviþia,
aldir bera,
þreyia þursar,
þrá valkyrior.

2 Ætlun æsir
illa gátu,
verpir villtu
vættar rúnom;
Óþhrærir skyldi
Urþr geyma,
máttk at veria
mestum þorra.

3 Hverfr því hugr
hinna leitar,
grunar guma
grand, ef dvelr;
þótti er Þráins
þunga draumr,
Dáins dulo
draumr þótti.

4 Dugir meþ dvergum
dvína, heimar
niþr á Ginnungs
niþi sauckva;
opt Alsviþr
ofan fellir,
opt of föllnum
aptr safnar.

5 Stendr æva
strind né rauþull,
lopti meþ lævi
linnir ei straumi;
mærum dylsc
í Mímis brunni
vissa vera;
vitid enn eþa hvat?

6 Dvelr í daulom
dís forvitin,
Yggdrasils frá
aski hnigin;
álfa ættar
Iþunni héto,
Ívallds ellri
ýngsta barna.

7 Eirdi illa
ofankomo,
hárbaþms undir
halldin meiþi;
kunni sízt
at kundar Nörva,
vön at væri
vistom heima.

8 Siá sigtívar
syrgia naunno
Viggiar at veom,
vargsbelg seldo;
let í færaz,
lyndi breytti,
lek at lævísi,
litom skipti.

9 Valdi Viþrir
vaurþ Bifrastar
giallar sunnu
gátt at fretta,
heims hvívetna
hvert er vissi;
Bragi og Loptr
báro kviþo.

10 Galdr gólo,
gaundom riþo
Rögnir ok regin
at ranni heimis;
hlustar Óþinn
Hliþskiálfo í,
let braut vera
lánga vego.

11 Frá enn vitri
veiga selio
banda burþa
ok brauta sinna,
hlýrnis, heliar,
heims ef vissi
ártíþ, æfi,
aldrtila.

12 Ne mun mælti,
ne mál knátti
gívom greiþa,
ne glaum hialdi;
tár af týndoz
taurgum hiarnar,
eliun faldin,
endrrióþa.

13 Eins kemr austan
ór Elivágom
þorn af acri
þurs hrímkalda,
hveim drepr dróttir
Dáinn allar
mæran of Miþgarþ,
meþ nátt hver.

14 Dofna þá dáþir,
detta hendr,
svífr of svimi
sverþ áss hvíta;
rennir örvit
rýgiar glyggvi,
sefa sveiflom
sókn giörvallri.

15 Iamt þótti Iórunn
iólnom komin,
sollin sútom,
svars er ei gátu;
sóttu því meir
at syn var fyrir,
mun þó miþr
mælgi dugþi.

16 Fór frumqvauþull
fregnar brauta
hirþir at Herians
horni Giallar;
Nálar nepa
nam til fylgis,
greppr Grímnis
grund varþveitti.

17 Vingólf tóko
Viþars þegnar
Fornióts sefum
fluttir báþir;
iþar gánga,
æsi kvedia
Yggiar þegar
viþ aulteiti.

18 Heilan Hángatý,
heppnaztan ása,
virt öndvegis
vallda bádo;
sæla at sumbli
sitia día,
æ með Yggiungi
yndi halda.

19 Beckiarsett
at Baulverks ráþi
siöt Sæhrímni
saddiz rakna;
Skaugul at skutlum
skaptker Hnikars
mat af miþi
minnis hornum.

20 Margs of frágu
máltíþ yfir
Heimdall há goþ,
haurgar Loka,
spár eþa spakmál
sprund ef kendi,
undorn of fram,
unz nam húma.

21 Illa letu
ordit hafa
eyrindisleysu,
oflítilfræga;
vant at væla
verda myndi,
svá af svanna
svars of gæti.

22 Ansar Ómi,
allir hlýddo:
«Nótt skal nema
nýræda til,
hugsi til myrgins,
hverr sem orkar
rád til leggia
rausnar ásom!»

23 Rann meþ raustum
Rindar móþr
fóþrlarþr
Fenris valla;
gengu frá gildi
goþin, qvöddo
Hropt ok Frigg,
sem Hrímfaxa fór.

24 Dýrum settan
Dellings maugr
ió fram keyrdi
iarknasteinom;
mars of manheim
maun af glóar,
dró leik Dvalins
drösull í reid.

25 Iormungrundar
í iodyr nyrdra
und rót yztu
adalþollar
gengu til reckio
gýgiur ok þursar,
náir, dvergar
ok döckálfar.

26 Riso raknar,
rann álfraudull,
nordr at niflheim
nióla sótti;
upp nam ár Giöll
Úlfrúnar nidr,
hornþytvalldr
Himinbiarga.