Hamðismál

1 Sprvtto a tái
tregnar iðir
gręti alfa
in glýstꜹmo;
ár vm morgin
manna bꜹlva
svtir hveriar
sorg vm qveyqva.

2 Vara þat nv
ne i gęr,
þat hefir langt
liþit siþan:
er hvatti Gvðrvn
Givca borin
sono sina vnga
at hefna Svanhildar:

3 «Syster var yccor
Svanhildr vm heitin,
sv er Iormvnreccr
ióm vm traddi,
hvitom oc svortom
a hervegi,
grám, gangtꜹmom
Gotna hrossom.

4 Eptir er ycr þrvngit
þioðkonvnga,
lifiþ einir er
þátta ęttar minnar.

5 Einstǫð em ec orðin,
sem ꜹsp i holti,
fallin at frǫndom,
sem fvra at qvisti,
vadin at vilia,
sem uíþir at lꜹfi,
þa er in qvistscęþa
mr vm dag varman

6 Hitt qvaþ þa Hamþir
inn hvgomstóri:
«Litt myndir þv þa, Gvdrvn!
leyfa daþ Hꜹgna,
er þeir Sigvrð vocþo
svefni or,
saztv a beþ,
enn banar hlógo.

7 Becr váro þinar
inar bláhvíto
roþnar valvndom,
flvto i vers dreyra;
svalt þa Sigvrþr,
saztv yfir dꜹþom,
glyia þv ne gaðir,
Gvnnarr þer sva vildi.

8 Atla þottiz þv striþa
at Erps morði
oc at Eitils aldrlagi,
þat var þer enn verra;
sva scyldi hverr ꜹþrom
veria til aldrlaga
sverþi sarbeito,
at ser ne striddit.»

9 Hitt qvaþ þa Sꜹrli,
svinna hafði hann hyggio:
«Vilcat ec við moþvr
malom scipta,
orz þiccir enn vant
ycro hváro,
hvers biþr þv nv, Gvðrvn!
ęr þv at grati ne fǫrat?

10 Brǫþr grat þv þína
oc bvri svasa,
niþia naborna
leidda nęr rógi;
ocr scaltv oc, Gvðrvn!
grata baþa,
er her sitiom feigir a mꜹrom,
fiarri mvnom deyia.»

11 Gengo or garði
gorvir at eiscra,
liþo þa yfir vngir
vrig fioll
mꜹrom hvnlenzcom
morþz at hefna.

12 Fvndo á stręti
stórbrꜹgðottan:
«Hve mvn iarpscamr
ocr fvltingia?»

13 Svaraþi inn svndrmǫþri,
sva qvaz veita mvndo
fvlting frǫndom,
sem fótr ꜹþrom.
«Hvat megi fotr
fǫti veita
ne holdgróin
hond annarri?»

14 Þa qvaþ þat Erpr
eino sinni,
rr vm léc
a mars baci:
«Ilt er blꜹþom hal
brꜹtir kenna.»
Koþo harþan mioc
hornvng vera.

15 Drógo þeir or scipi
sciþiiarn,
mękiss eggiar
at mvn flagði;
þverþo þeir þrott sinn
at þriþivngi,
leto mꜹg vngan
til moldar hniga.

16 Scoko loþa,
scalmir festo,
oc godbornir smvgo
i gvdvefi.

17 Fram lago brꜹtir,
fvndo vastigo
oc systvrson
saran a meiþi,
vargtre vindcꜹld
vęstan bǫiar,
trýtti ę trꜹno hvot,
titt varat biða.

18 Glꜹmr var i hꜹllo,
halir ꜹlreifir,
oc til gota ecci
gerþot heýra,
r halr hvgfvllr
i horn vm þꜹ́t.

19 Segia foro [iarlar]
Iormvnrecci,
at senir váro
seggir vnd hialmom:
«Ręþit er vm ráþ!
rikir ero comnir,
fyr matkom hafiþ er mꜹnnom
mey vm tradda.»

20 Hló þa Iormvnreccr,
hendi drap a kampa,
beiddizat brꜹngo,
bꜹðvaþiz at vini;
scoc hann scꜹr iarpa,
sa a sciold hvitan,
let hann ser i hendi
hvarfa ker gvllit.

21 «Sęll ec þa þottvmc,
ef ec sia knetta
Hamþi oc Sꜹrla
i hꜹllo minni,
byri mvnda ec þa binda
m boga strengiom,
goð born Givca
festa a galga.»

22 Hitt qvaþ þa Hroþrglꜹþ,
stoþ vf hleþom,
mefingr męlti
við mꜹg þenna:
«† Þviat þat hetta
at hlyþigi myni,
mega tveir menn einir
tív hvndroþ Gotna
binda eþa beria
i borg inni ha.»

23 Styrr varþ i ranni,
stvcco ꜹlscalir,
i bloþi bragnar lago,
comiþ or briosti Gotna.

24 Hitt qvaþ þa Hamþir
inn hvgomstori:
«Ęstir, Iormvnrecr!
occarrar qvamo
brǫþra sammǫðra
innan borgar þinnar;
fętr ser þina,
hondom ser þv þínom,
Iormvnrecr! orpit
i eld heitan.»

25 Þa hrꜹ́t viþ
inn reginkvnngi
baldr i hrynio,
sem biorn hryti:
«Grytiþ ér a gvmna,
allz geirar ne bita,
eggiar ne iarn
Ionacrs sono

26 Hitt qvaþ þa Hamþir
inn hvgomstori:
«Bꜹl vantv, broþir!
er þv þann belg leystir,
opt or þeim belg
bꜹll raþ coma.»

Sꜹrli qvað:

27 «Hvg hefþir þv, Hamþir!
ef þv hefdir hyggiandi;
micils er a mann hvern vant,
er manviz er.»

Hamþir qvað:

28 «Af vęri nv hꜹf,
ef Erpr lifði,
broþir occarr inn bꜹðfrǫcni
er viþ a brꜹ́t vagom,
varr inn vigfrǫcni,
hvottvmc at dísir,
gvmi inn gvnnhęlgi,
gorþvmz at vigi.»

Sꜹrli qvað:

29 «Ecci hygg ec ocr vera
vlfa dǫmi,
at vit mynim sialfir vm sacaz,
sem grey norna,
þꜹ er graþvg ero
i ꜹþn vm alin.

30 Vel hofom viþ vegit,
stondom a val Gotna,
ofan eggmoþom,
sem ernir a qvisti;
goþs hofom tírar fengið,
þott scylim nu eþa i gęr dæyia;
queld lifir maðr ecki
eptir qvið norna.»

31 Þar fell Sꜹrli
at salar gafli,
enn Hamþir hne
at hvsbaki.

Þetta ero cꜹlloþ Hamþissmál in forno.

Источник: Sophus Bugge: Sæmundar Edda (1867).

Текст с сайта Old Norse etexts