Hávamál

1 Gattir allar,
aþr gangi fram,
vm scoðaz scyli,
vm scygnaz scyli;
þviat ouist er at vita,
hvar ovinir sitia
a fleti fyr.

2 Gefendr heilir!
gestr er inn kominn,
hvar scal sitia sia?
miok er braðr
sa er a brꜹndom scal
sins vm freista frama.

3 Eldz er þꜹrf
þeims inn er kominn
oc a kne kalinn;
matar oc vaða
er manne þꜹrf
þeim er hefir vm fiall fariþ.

4 Vatz er þꜹrf
þeim er til verþar kǫmr,
þerro oc þioðlaþar,
goþs vm ǫþis,
ef ser geta mętti,
orþz oc endrþꜹgo.

5 Vitz er þꜹrf
þeim er viþa ratar,
dǫlt er heima hvat;
at ꜹgabragði verþr
sa er ecci kann
oc m snotrom sitr.

6 At hyggiandi sinni
scylit maþr hrǫsinn vera,
hęldr gętinn at geði.
Þa er horscr oc þꜹgull
mr heimisgarda til,
sialdan verþr víti vorom;
þviat obrigdra vin
fǫr maþr aldregi,
enn manvit micit.

7 Enn vari gestr,
er til verþar kǫmr,
þvnno hlioþi þegir,
eyrom hlydir,
enn ꜹgom scodar;
sva nysiz froþra hverr fyr.

8 Hinn er sęll,
er sér um getr
lof oc lícnstafi;
odǫlla er við þat,
er maþr eiga scal
annars briostvm i.

9 Sa er sęll,
er sialfr vm a
lof oc uit, meþan lifir;
þviat ill rað
hefir maþr opt þegit
annars briostom or.

10 Byrþi betri
berrat maþr brꜹto at,
enn se manuit micit;
ꜹði betra
þiccir þat i okvnnom stað,
slict er valaþs vera.

11 Byrdi betri
berrat maþr brꜹto at,
enn se manuit micit;
vegnest verra
vegra hann velli at,
enn se ofdryccia ꜹls.

12 Era sva gott,
sem gott qveþa,
ꜹl alda sona;
þviat fora veít,
er fleira dreccr,
sins til geds gvmi.

13 Ominnis hegri heitir
sa er yfir ꜹlþrom þrvmir,
hann stelr geði gvma;
þess fvgls fiꜹdrom
ec fiotraþr varc
i garði Gvnnlaþar.

14 Avlr ec varð,
varþ ofrolvi
at ins froða Fialars;
þvi er ꜹlðr baztr,
at aptr vf heimtir
hverr sitt geð gvmi.

15 Þagalt oc hvgalt
scyli þioðans barn
oc vigdiarft vera;
glaþr oc reifr
scyli gvmna hverr,
vnnz sinn biþr bana.

16 Ósniallr maþr
hyggz mvno ey lifa,
ef hann viþ uíg varaz;
enn elli gefr
hanom engi friþ,
þott hanom geirar gefi.

17 Kópir afglapi,
er til kynnissmr,
þylsc hann vm eþa þrvmir;
alt er senn,
ef hann sylg um gętr,
vppi er þa geþ gvma.

18 Sa einn veit,
er viða ratar
oc hefir fiolþ vm fariþ,
hverio geði styrir
gvmna hverr,
sa er vitandi er vitz.

19 Haldit maþr a keri,
drecki þo at hófi miꜹð,
męli þarft eða þegi;
okynnis þess
vár þic engi maþr,
at þv gangir snemma at sofa.

20 Graþvgr halr,
nema geðs viti,
etr ser aldrtrega;
opt fęr hlęgis,
er m horscommr,
manni heimscom magi.

21 Hiarðir þat vito,
nęr þér heim scolo,
oc ganga þa af grasi;
enn osviþr maþr
kann evagi
sins vm mals maga.

22 Vęsall maþr
oc illa scapi
hlęr at hvivetna;
hitki hann veit,
er hann vita þyrpti,
at hann era vamma vanr.

23 Osviþr maþr
vakir vm allar nętr
oc hyggr at hvivetna;
þa er móþr
er at morgni kǫmr,
alt er vil sem var.

24 Osnotr maþr
hyggr ser alla vera
viðhlǫiendr vini;
hitki hann fiþr,
þot þeir vm hann fár lesi,
ef hann m snotrom sitr.

25 Osnotr maþr
hyggr ser alla vera
viðhlǫiendr vini;
þa þat finnr,
er at þingi kǫmr,
at hann a formęlendr fá.

26 Osnotr maþr
þicciz alt vita,
ef hann a ser i va vero;
hitki hann veit,
hvat hann scal við qveþa,
ef hans freista firar.

27 Osnotr maþr
er m aldir kǫmr,
þat er bazt at hann þegi;
engi þat veít,
at hann ecci kann,
nema hann męli til mart;
ueita maþr
hinn er vetki ueit,
þott hann męli til mart.

28 Froðr sa þycciz
er fregna kann
oc segia it sama;
eyvito leyna
mego yta seynir
þvi er gengr vm gvma.

29 Ǫrna męlir
sa er ęva þegir
stadlꜹso stafi;
hraðmęlt tvnga,
nema haldendr eigi,
opt ser ogott vm gelr.

30 At ꜹgabragði
scala maþr annan hafa,
þott til kynniss komi;
margr þa froþr þicciz,
ef hann freginn erat
oc nai hann þvrrfiallr þrvma.

31 Fróðr þicciz
sa er flotta tecr
gestr at gest hęðinn;
veita gorla
sa er vm verði glissir,
þott hann m grꜹmom glami.

32 Gvmnar margir
erosc gagnhollir,
enn at virþi recaz;
aldar róg
þat mvn ę vera,
orir gestr viþ gest.

33 Arliga verþar
scyli maþr opt fá,
nema til kynnis komi;
sitr oc snópir,
lętr sem solginn se
oc kann fregna at fa.

34 Afhvarf micit
er til illz vinar,
þott a brꜹto bvi;
enn til goðs vinar
liggia gagnvegir,
þot hann se firr farinn.

35 Ganga scal,
scala gestr vera
ey í einom stað;
livfr verþr leiþr,
ef lengi sitr
annars fletiom á.

36 Bv er betra,
þott litit se,
halr er heima hverr;
þott tvęr geitr eigi
oc tꜹgreptan sal,
þat er þo betra en bǫn.

37 Bv́ er betra,
þott litit se,
halr er heima hverr;
bloðvgt er hiarta
þeim er biðia scal
ser i mál hvert matar.

38 Vapnom sinom
scala maþr velli á
feti ganga framarr;
þviat ovíst er at vita,
nęr verþr a vegom v́ti
geirs vm þꜹrf gvma.

39 Fanca ec mildan mann
a sva matar goðan,
at ei vęri þiggia þegit,
a sins fiar
svagi [giꜹflan],
at leiþ se lꜹ́n, ef þegi.

40 Fiár sins,
er fengit hefr,
scylit maþr þꜹrf þola;
opt sparir leidom
þaz hefir liv́fom hvgat,
mart gengr verr enn varir.

41 Vapnom oc váðom
scolo vinir gleðiaz,
þat er a sialfvm synst;
viðrgefendr oc endrgefendr
erosc lengst vinir,
ef þat biþr at verþa vel.

42 Vin sinom
scal maþr vinr vera
oc gialda giof v giof;
hlátr v hlátri
scyli hꜹlþar taca,
en lꜹsung v lygi.

43 Vin sinom
scal maþr vinr vera,
þeim oc þess vin;
enn ovinar sins
scyli engi maþr
vinar vinr vera.

44 Veitztv, ef þv vin átt
þann er þv vel trvir,
oc vill þv af hanom gott geta:
geði scaltv við þann blanda
oc giofom scipta,
fara at finna opt.

45 Ef þv átt annan
þannz þv illa trvir,
vildv af hanom þo gott geta:
fagrt scaltv v þann męla,
en flátt hyggia
oc gialda lꜹsvng v lygi.

46 Þat er enn of þann
er þv illa trvir,
oc þer er grvnr at hans gedi:
hlęia scaltv v þeim
oc vm hvg męla,
glic scolo giold giofom.

47 Vngr var ec forðom,
for ec einn saman,
þa varð ec villr vega;
ꜹdigr þottvmz,
er ec annan fann,
maþr er mannz gaman.

48 Mildir frǫcnir
menn bazt lifa,
sialdan sv́t ala;
en osniallr maþr
vggir hotvetna,
sytir ę glæyggr v giofom.

49 Vaðir minar
gaf ec velli at
tveim tremonnom;
reccar þat þottvz,
er þeir rift hofðo,
neíss er neycqvidr halr.

50 Hrꜹrnar þꜹll
sv er stendr þorpi a,
hlyrat henne bꜹrcr ne barr;
sva er maþr
sa er manngi ann,
hvat scal hann lengi lifa?

51 Eldi heitari
brennr m illom vinom
friþr fimm daga;
enn þa slocnar,
er inn settimr,
oc versnar allr vinscapr.

52 Micit eitt
scala manne gefa,
opt cꜹpir ser i litlo lof;
m halfom hleif
oc m hꜹllo keri
fecc ec mer felaga.

53 Litilla sanda,
litilla sęva
litil ero geð gvma;
þvi allir menn
vrðot iafnspakir,
halb er ꜹld hvar.

54 Meþalsnotr
scyli manna hverr,
ęva til snotr se;
þeim er fyrða
fegrst at lifa,
er vel mart vito.

55 Meðalsnotr
scyli manna hverr,
ęva til snotr se;
þviat snotrs mannz hiarta
verþr sialdan glatt,
ef sa er alsnotr, er á.

56 Meðalsnotr
scyli manna hverr,
ęva til snotr se;
orlꜹg sín viti
engi maþr fyrir,
þeim er sorgalꜹsastr sęvi.

57 Brandr af brandi brenn,
vnnz brvnninn er,
fvni qveykiz af fvna;
maþr af manni
verþr at mali kvðr,
enn til dǫlscr af dvl.

58 Ar scal risa
sa er annars vill
fe eþa fior hafa;
sialdan liggiandi vlfr
lęr vm gętr,
ne sofandi maþr sigr.

59 Ár scal rísa
sa er á yrkendr fá
oc ganga sins verca a vit;
mart vm dvelr
þann er vm morgin sefr,
halfr er ꜹðr vnd hvꜹtom.

60 Þvrra sciða
oc þakinna nęfra
þess kann maþr miot,
þess viðar,
er vinnaz megi
mal oc missere.

61 Þveginn oc mettr
ríði maþr þingi at,
þot hann sęð vęddr til vel;
scva oc bróca
scammiz engi maþr,
ne hestz in heldr,
þot hann haf góðan.

62 Snapir oc gnapir,
er til sęvar kǫmr,
ǫrn a aldinn mar;
sva er maþr,
er m morgom komr
oc a formęlendr fá.

63 Fregna oc segia
scal froðra hverr,
sa er vill heitinn horscr;
einn vita,
ne annarr scal,
þioþ veit, ef þriro.

64 Ríki sit
scyli radsnotra hverr
i hófi hafa;
þa hann þat finnr,
er m frǫcnommr,
at engi er einna hvatastr.

65 .   .   .   .   .   .
.   .   .   .   .   .
.   .   .   .   .   .   .   .
orða þeirra,
er maþr ꜹðrom segir,
opt hann giold vm getr.

66 Micilsti snemma
kom ec i marga staði,
enn til sið i svma;
ꜹl var drvccit,
svmt var olagat,
sialdan hittir leiðr i lid.

67 Her oc hvar
mvndi mer heim vf boðit,
ef þyrptac at malvngi mat,
eða tvꜹ́ lęr hengi
at ins tryggva vinar,
þars ec hafða eit etiþ.

68 Eldr er beztr
m yta sonom
oc solar sýn,
heilyndi sitt
ef maþr hafa nair
án vid lꜹst at lifa.

69 Erat maþr allz vesall,
þott hann se illa heill;
svmr er af sonom sęll,
sumr af frǫndom,
svmr af fe ǫrno,
svmr af vercom vel.

70 Betra er lifðom
enn sę olifðom,
ęy getr qvicr kv;
eld sa ec vpbrenna
ꜹðgom manne fyr,
enn v́ti var dꜹþr fyr dvrom.

71 Haltr riðr hrossi,
hiorð recr handarvanr,
dꜹfr vegr oc dvgir;
blindr ęr betri
enn brendr se,
nytr mangi náss.

72 Sonr er betri,
þott se siþ of alinn
eptir genginn gvma;
sialdan bꜹtarsteinar
standa brꜹto nęr,
nema reisi niþr at nið.

73 Tveir ’ro eins heriar,
tvnga er hꜹfuþs bani,
er mer i hedin hvern
handar vęni.

74 Nott verþr feginn
sa er nesti trvir;
scammar ’ro scips rár;
hverb er hꜹstgrima;
fiolþ vm vidrir
a fimm dꜹgom,
enn meira a manaði.

75 Veita hinn
er vętki veít:
margr verþr af ꜹðrom api;
maþr er ꜹðigr,
annarr oꜹðigr,
scylit þann vítca vár.

76 Deýr fe,
deyia frǫndr,
deyr sialfr it sama;
enn orztírr
deyr aldregi
hveim er ser goðan getr.

77 Deyr fę,
deyia frǫndr,
deyr sialfr it sama;
ec veit einn
at aldri deýr:
domr vm dꜹþan hvern.

78 Fvllar grindir
sa ec fyr Fitivngs sonom,
nv bera þeir vanar vǫl;
sva er ꜹþr
sem ꜹgabragð,
hann er valtastr vina.

79 Osnotr maþr
ef eignaz getr
fe eþa flioðs mvnoð,
metnadr hanom þroaz,
en manvit aldregi,
fram gengr hann drivgt i dvl.

80 Þat er þa reynt,
er þv at rvnom spvrr
enom reginkvnnom,
þeim er gordo ginregin
oc fáði fimbvlþvlr,
þa hefir hann bazt, ef hann þegir.

81 At qveldi scal dag leyfa,
kono er brend er,
męki er reynd er,
mey er gefin er,
ís er yfirmr,
ꜹl er drvccit er.

82 I vindi scal við hꜹggva,
vedri a sió róa,
myrkri v man spialla,
morg ero dags ꜹgo;
a scip scal scriðar orca,
en a sciold til hlífar,
mǫki hꜹggs,
enn mey til kossa.

83 Við eld scal ꜹl drecca,
en a ísi scriða,
margan mar cꜹ́pa,
en meki sꜹrgan,
heima hest feíta,
en hvnd a bv́i.

84 Meyar orðom
scyli manngi trva,
ne þvi er qvedr kona;
þviat a hverfanda hveli
voro þeim hiorto scꜹpvð,
brigð i briost vm lagit.

85 Brestanda boga,
brennanda loga,
ginanda vlfi,
galandi krako,
rytanda svíni,
rótlꜹsom viði,
vaxanda vági,
vellanda katli,

86 Flivganda fleíni,
fallandi báro,
ísi einnǫttom,
ormi hringlęgnom,
brvdar bedmalom,
a brotno sverþi,
biarnar leici,
eða barni konungs,

87 Sivcom kalfi,
sialfraða þręli,
vꜹlo vilmęli,
val nyfeldom.

88 Akri ársánom
trvi engi maþr,
ne til snemma syni;
veþr rǫdr akri,
enn vit syni,
hętt er þeirra hvart.

89 Broðvrbana sinom,
þott a brꜹto męti,
hvsi halfbrvnno,
hesti alsciotvm
— þa er iór onýtr,
ef einn fotr brotnar —,
verþit maþr sva tryggr,
at þesso trvi ꜹllo.

90 Sva er friþr qvenna
þeirra er flát hyggia,
sem aki io obryddom
a isi hálom,
teitom tvevetrom,
oc se tamr illa,
a i byr óþom
beiti stiornlavso,
a scyli halltr henda
hreín i þáfialli.

91 Bert ec nv męli,
þviat ec bęði veit,
brigðr er karla hvgr konom;
þa ver fegrst melom,
er ver flast hyggiom,
þat tęlir horsca hvgi.

92 Fagrt scal męla
oc fę bióþa
sa er vill fliods ast fá,
liki leyfa
ens liosa mans;
sa fǫr er friár.

93 Astar firna
scyli engi maþr
annan aldregi;
opt fá á horscan,
er a heimscan ne fá,
lostfagrir litir.

94 Eyuitar firna
er maþr annan scal
þess er vm margan gengr gvma;
heimsca ór horscom
gorir hꜹlþa sono
sa inn matki mvnr.

95 Hvgr einn þat veit
er býr hiarta nęr,
einn er hann ser vm seva;
ng er sot verri
hveim snotrom manne
enn ser ꜹngo at vna.

96 Þat ec þa reynda,
er ec i reyri sat
oc vęttac mins mvnar;
hold oc hiarta
var mer en horsca mø̨r,
þeygi ec hana at heldr hefic.

97 Billings mey
ec fann beðiom á
solhvita sofa;
iarls ynþi
þótti mer ecci vera,
nema viþ þat líc at lifa.

98 «Av́c nęr apni
scaltv, Oþinn! coma,
ef þv vilt þer męla man;
alt ero oscꜹp,
nema eínir viti
slican lavst saman.»

99 Aptr ec hvarf,
oc vnna þottomz,
visom vilia fra;
hitt ec hvgða,
at ec hafa mynda
geð hennar alt oc gaman.

100 Sva com ec nęst,
at in nyta var
vigdrot ꜹll vm vakin;
m brennandom liosom
oc bornom viþi,
sva var mer vilstigr of vitaþr.

101 Oc nęr morni,
er ec var enn vm kominn,
þa var saldrot vm sofin;
grey eit ec þa fann
ennar góðo kono
bvndit beðiom a.

102 Mꜹrg er góð męr,
ef gorva kannar,
hugbrigd v hali;
þa ec þat reynda,
er iþ rádspaca
teygða ec a flęrdir flióð;
haþvngar hverrar
leitaþi mer it horsca man
oc hafða ec þess vętki vífs.

103 Heima glaþr gvmi
oc v gesti reifr,
sviþr scal vm sic vera,
minnigr oc málvgr,
ef hann vill margfrodr vera,
opt scal goðs geta;
fimbvlfambi heitir
sa er fátt kann segia,
þat er osnotrs aþal.

104 Enn aldna iotvn ec sotta,
nv em ec aptr vm kominn,
fát gat ec þegiandi þar;
mꜹrgom orþom
męlta ec i mínn frama
i Svttvngs sǫlom.

105 Gvnnlꜹd mer vm gaf
gvllnom stóli á
drycc ins dyra miaþar;
ill iþgiold
let ec hana eptir hafa
sins ins heila hvgar,
sins ins svara sęva.

106 Rata mvnn
letomc rv́ms vm
oc vm griot gnaga;
yfir oc vndir
stoðomc iotna vegir,
sva hętta ec hꜹfði til.

107 Vel keyptz litar
hefi ec vel notiþ,
ss er froþom vant;
þviat Ódrerir
er nv vpp kominn
á alda vés iarþar.

108 Ifi er mer á,
at ec vęra en kominn
iotna gorðom or,
ef ec Gvnnladar ne nytac,
ennar goðo kono,
þeirrar er lꜹgdomc arm yfir.

109 Ens hindra dags
gengo hrimþvrsar
Hava ráþs at fregna
Hava hꜹllo í;
at Bꜹlverci þeir spvrðo,
ef hann vęri m bꜹndom cominn
a hefdi hanom Svttvngr of sóit.

110 Bꜹ́geiþ Oðinn
hygg ec at vnnit hafi;
hvat scal hans trygðom trva?
Svttvng svikinn
hann let svmbli fra
oc grǫtta Gvnnlꜹðo.

111 Mál er at þylia
þvlar stóli a
Vrþar brvnni at;
sa ec oc þagþac,
sa ec oc hugþac,
hlydda ec a manna mál;
of rvnar heyrda ec dǫma,
ne vm rádom þꜹgðo
Hava hꜹllo at,
Háva hollo i,
heyrda ec segia sva:

112 Raðomc þer, Loddfafnir!
en þv ráð nemir,
nióta mvndo ef þv nemr,
þer mvno góð ef þv getr:
nótt þv́ risat,
nema á niósn ser
a þv leitir þer innan vt staðar.

113 Raðomc þer, Loddfafnir!
en þv ráð nemir,
nióta mvndo ef þv nemr,
þer mvno góð ef þv getr:
fiolkvnnigri kono
scalatv i faðmi sofa,
sva at hon lyki þic lidom.

114 Hon sva gorir,
at þu gáir eigi
þings ne þioðans máls;
mat þv villat
ne mannzkiss gaman,
ferr þv sorgafvllr at sofa.

115 Raðomc þer, Loddfafnir!
en þv ráð nemir,
nióta mvndo ef þv nemr,
þer mvno góð ef þv getr:
annars kono
teygðo þer aldregi
eyrarvno at.

116 Radomc þer, Loddfafnir!
en þv ráð nemir,
nióta mvndo ef þv nemr,
þer mvno góð ef þv getr:
a fialli eþa firði
ef þic fara tídir,
fastv at virði vel.

117 Raðomc þer, Loddfafnir!
en þv ráð nemir,
nióta mvndo ef þv nemr,
þer mvno góð ef þv getr:
illan mann
lattv aldregi
ohꜹpp at þer vita;
þviat af illom manne
fǫr þv aldregi
giold ens góða hvgar.

118 Ofarla bíta
ec sa einom hal
orð illrar kono;
flaraþ tvnga
varþ hanom at fiorlagi
oc þeygi vm sanna sꜹc.

119 Raðomc þer, Loddfafnir!
en þv ráð nemir,
nióta mvndo ef þv nemr,
þer mvno góð ef þv getr:
ueitztv, ef þv vin át
þannz þv vel trv́ir,
farþv at finna opt;
þviat hrísi vegs
oc hávo grasi
vegr er vętki treyþr.

120 Raðomc þer, Loddfafnir!
en þv ráð nemir,
nióta mvndo ef þv nemr,
þer mvno góð ef þv getr:
goðan mann teygðo þer
at gamanrvnom
oc nem licnargaldr, meþan þv lifir.

121 Radomc þer, Loddfafnir!
en þv ráð nemir,
nióta mvndo ef þv nemr,
þer mvno góð ef þv getr:
vin þinom
ver þv aldregi
fyrri at flavmslitom;
sorg etr hiarta,
ef þv segia ne náir
eínhveriom allan hvg.

122 Radomc þer, Loddfafnir!
en þv ráð nemir,
nióta mvndo ef þv nemr,
þer mvno góð ef þv getr:
orþom scipta
þv scalt aldregi
viþ osvinna apa;

123 Þviat af illom manne
mvndo aldregi
goþs lꜹn vm geta;
enn goðr maþr
mvn þic gorva mega
licnfastan at lofi.

124 Sifiom er þa blandat,
hverr er segia ręþr
einom allan hvg;
alt er betra
en se brigðom at vera,
era sa uinr ꜹðrom er vilt eit segir.

125 Radomc þer, Loddfafnir!
en þv ráð nemir,
nióta mvndo ef þv nemr,
þer mvno góð ef þv getr:
þrimr orðom senna
scalatu þer viþ verra mann;
opt inn betri bilar,
þa er inn verri vegr.

126 Radomc þer, Loddfafnir!
en þv ráð nemir,
nióta mvndo ef þv nemr,
þer mvno góð ef þv getr:
scósmíþr þv verir
ne sceptismiþr,
nema þv sialfom þer ser;
scór er scapaþr illa
a scapt se rangt,
þa er þer bꜹls beðit.

127 Radomc þer, Loddfafnir!
en þv ráð nemir,
nióta mvndo ef þv nemr,
þer mvno góð ef þv getr:
hvars þv bꜹl kant,
qveþþv þer bꜹlvi at
oc gefat þinom fiandom friþ.

128 Raðomc þer, Loddfafnir!
en þv ráð nemir,
nióta mvndo ef þv nemr,
þer mvno góð ef þv getr:
illo feginn
verþv aldregi,
en lát þer at goðo getið.

129 Radomc þer, Loddfafnir!
en þv ráð nemir,
nióta mvndo ef þv nemr,
þer mvno góð ef þv getr:
upp líta
scalattv i orrosto
— gialti glikir
verþa gvmna synir
síþr þitt vm heilli halir.

130 Radomc þer, Loddfafnir!
en þv ráð nemir,
nióta mvndo ef þv nemr,
þer mvno góð ef þu getr:
ef þv vilt þer goda kono
qveþia at gamanrv́nom
oc fa fꜹgnvð af,
fꜹgro scaldv heita
oc lata fast vera;
leiþiz mange gott ef getr.

131 Raðomc þer, Loddfafnir!
en þv ráð nemir,
nióta mvndo ef þv nemr,
þer mvno góð ef þv getr:
varan bid ec þic vera
oc eigi ofvaran,
ver þv viþ ꜹl varastr
oc v annars kono
oc v þat iþ þriðia,
at þiofar ne leiki.

132 Raðomc þer, Loddfafnir!
en þv ráð nemir,
nióta mvndo ef þv nemr,
þer mvno góð ef þv getr:
at háði ne hlátre
hafðv aldregi
gest ne ganganda.

133 Opt vito ogǫrla
þeir er sitia inni fyr,
hvers þeir ’ro kyns er koma;
erat maþr sva goþr,
at galli ne fylgi,
ne sva illr, at einvge dvge.

134 Raðomc þer, Loddfafnir!
en þv ráð nemir,
nióta mvndo ef þv nemr,
þer mvno góð ef þv getr:
at három þvl
hlęþv aldregi,
opt er gott þat er gamlir qveþa;
opt or scꜹrpom belg
scilin orð coma,
þeim er hangir m hám
oc skollir m scrám
oc váfir m vilmogom.

135 Raðomc þer, Loddfafnir!
en þv ráð nemir,
nióta mvndo ef þv nemr,
þer mvno góð ef þv getr:
gest þv ne geyia
ne a grind hrǫkir,
get þv váloþom vel.

136 Ramt er þat tre
er riþa scal
ꜹllom at vpploki;
bꜹ́g þv gef,
eþa þat biðia mvn þer
lęs hvers a liðo.

137 Raþomc þer, Loddfafnir!
en þv ráð nemir,
nióta mvndo ef þv nemr,
þer mvno góð ef þu getr:
hvars þv ꜹl dreckir,
kios þv þer iarðar megin,
þviat iorð tecr við ꜹlþri,
enn eldr vid sóttom,
eik viþ abbindi,
ax við fiolkyngi,
hꜹll v hýrogi,
heiptom scal mána qveþia,
beiti v bitsóttom
enn v bꜹlvi rv́nar,
fold scal v floði taca.

138 Vęit ec at ec hecc
vindga meiði a
nętr allar nío,
geiri vndaþr
oc gefinn Oðni,
sialfr sialfom mer,
a þeim meiþi,
er mangi veit,
hvers hann af rótom renn.

139 Við hleifi mic seldo
ne viþ hornigi,
nysta ec niþr,
nam ec vp rv́nar,
ǫpandi nam,
ll ec aptr þaðan.

140 Fimbvllióð nío
nam ec af enom fregia syni
Bꜹlþorn Bestlo fꜹdvr;
oc ec dryc of gat
ens dyra miaðar
ꜹsinn Oðreri.

141 Þa nam ec frǫvaz
oc froþr vera
oc vaxa oc vel hafaz;
orð mer af orði
orz leitaði,
verc mer af verki
vercs leitaþi.

142 Rvnar mvnt þv finna
oc raðna stafi,
mioc stóra stafi,
mioc stinna stafi,
er fáþi fimbvlþvlr
oc gorðo ginnregin
oc reist hroptr rꜹgna.

143 Oþinn m asom
enn fyr alfom Dainn,
Dvalinn oc dvergom fyr,
Asvidr
iotnom fyr,
ec reist sialfr svmar.

144 Veiztv hve rista scal?
veiztv hve raþa scal?
veiztv hve fá scal?
veiztv hve freista scal?
veiztv hve bidia scal?
veiztv hve blóta scal?
veiztv hve senda scal?
veiztv hve soa scal?

145 Betra er obeþit
enn se ofblotiþ,
ęy ser til gildis giof;
betra er osennt
enn se ofsóit.
Sva Þvndr vm reist
fyr þioþa rꜹc,
þar hann vp vm reis
er hann aptr of kom.

146 Lioþ ec þꜹ kann,
er kannat þioðans kona
oc mannzcis mꜹgr;
hialp heitir eitt,
enn þat þer hialpa mvn
v sꜹcom oc sorgom
oc svtom gorvollom.

147 Þat kann ec annat,
er þvrfo yta synir
þeir er vilia lęcnar liva:
.   .   .   .   .
.   .   .   .   .   .
.   .   .   .   .   .   .   .   .

148 Þat kann ec þriþia,
ef mer verþr þꜹrf micil
haptz v mina heiptmꜹgo:
eggiar ec deyfi
minna andscota,
bitaþ þeim vapn ne veler.

149 Þat kann ec et fiorþa,
ef mer fyrðar bera
bꜹnd at boglimom:
sva ec gel,
at ec ganga ma,
sprettr mer af fótom fiotvrr,
en af hꜹndom hapt.

150 Þat kann ec it fimta,
ef ec se af fári scotinn
fleín i folci vaða:
flygra hann sva stint,
at ec stꜹdvigac,
ef ec hann siónom of sec.

151 Þat kann ec et setta,
ef mic sęrir þegn
a rótom rás viðar,
oc þann hal
er mic heipta qveþr,
þann eta meín heldr enn mic.

152 Þat kann ec it siaunda,
ef ec se havan loga
sal vm sessmꜹgom:
brennrat sva breit,
at ec hanom biargigac,
þann kann ec galdr at gala.

153 Þat kann ec iþ átta,
er ꜹllom er
nytsamlict at nema:
hvars hatr vex
m hildings sonom,
þat ma ec bǫta bt.

154 Þat kann ec iþ níunda,
ef mic nꜹþr vm stendr
at biarga fari míno a floti:
vind ec kyrri
vagi á
oc svefic allan sę.

155 Þat kann ec iþ tíunda,
ef ec se tvnriþor
leica lopti a:
ec sva vinc,
at þęr villar fara
sinna heim hama,
sinna heim hvga.

156 Þat kann ec iþ ellipta,
ef ec scal til orrosto
leiþa langvini:
vndir randir ec gel,
enn þeir m ríki fara
heilir hildar til,
heilir hildi fra,
coma þeir heilir hvaþan.

157 Þat kann ec iþ tolpta,
ef ec se a tre vppi
vafa virgilná:
sva ec rist
oc i rv́nom fác,
at sa gengr gvmi
oc męlir v mic.

158 Þat kann ec iþ þrettánda,
ef ec scal þegn vngan
verpa vatni á:
mvnaþ hann falla,
þótt hann i folc komi,
hnígra sa halr fyr hiorom.

159 Þat kann ec iþ fiugrtánda,
ef ec scal fyrða liþi
telia tiva fyr:
asa oc alfa
ec kann allra skil,
fár kann osnotr sva.

160 Þat kann ec iþ fimtánda,
er gól Þioðreyrir
dvergr fyr Dellings dvrom;
afl gol hann asom,
enn alfom frama,
hyggio Hroptaty.

161 Þat kann ec iþ sextánda,
ef ec vil ins svinna mans
hafa ged oc alt oc gaman:
hvgi ec hverfi
huítarmri kono
oc sny ec hennar ꜹllom sęfa

162 Þat kann ec iþ siautiánda,
at mic mvn seint firraz
eþ manvga man.
Lioþa þessa
mvn þv, Loddfafnir!
lengi vanr vera,
þo se þer goð ef þv getr,
nyt ef þv nemr,
þꜹrf ef þv þiggr.

163 Þat kann ec iþ átiánda,
er ec æva kennig
mey ne mannz kono,
— alt er betra
er einn vm kann,
þat fylgir lioða locom, —
nema þeirri einni,
er mic armi verr
a min systir se.

164 Nv ero Hava mál qveðin
Háva hꜹllo i
allþꜹrf yta sonom,
oþꜹrf iotna sonom;
heill sa er qvað!
heill sa er kann!
nióti sa er nam!
heilir þeirs hlyddo!

Источник: Sophus Bugge: Sæmundar Edda (1867).

Текст с сайта Old Norse etexts