Sigrdrífumál

1 «Hvat beit brynio?
hvi brá ec svefni?
hverr feldi af mer
fꜹlvar nꜹþir?»
Hann svaraði:
«Sigmvndar bvrr,
sleit fyr scommo
hrafns hręlvndir
hiorr Sigvrþar.»

Hon qvaþ:

2 «Lengi ec svaf,
lengi ec sofnoþ var,
long ero lyða lę;
Oþinn þvi veldr,
er ec eigi mattac
bregða blvnnstꜹfom.»

5 «Biór fǫri ec þer,
brynþings apaldr!
magni blandinn
oc megintíri;
fvllr er hann lioþa
oc licnstafa,
godra galdra
oc gamanrvna.

6 Sigrvnar scaltv kvnna,
ef þv vilt sigr hafa,
oc rista a hialti hiors,
svmar a vetrimom,
svmar a valbꜹstom,
oc nefna tysvar Ty.

7 Ølrvnar scaltv kvnna,
ef þv vill annars qvęn
vęlit þic i trygd, ef þv trvir;
a horni scal þęr rista
oc a handar baki
oc merkia a nagli Nꜹþ.

8 Fvll scal signa
oc við fari sia
oc verpa lꜹki i lꜹg;
þa ec þat veit,
at þer verþr aldri
meinblandinn mioþr.

9 Biargrvnar scaltv kvnna,
ef þv biarga vilt
oc leysa kind fra konom:
a lofa scal þęr rista
oc of liþo spenna
oc biþia þa disir dvga.

10 Brimrvnar scaltv rista,
ef þv vilt borgit hafa
a svndi seglmꜹrom;
a stafni scal þęr rista
oc a stiornarblaþi
oc leggia eld i ár;
era sva brattr breki
ne sva blár vnnir,
þo kǫmztv heill af hafi.

11 Limrvnar scaltv kvnna,
ef þv vilt lǫcnir vera
oc kvnna sár at sia;
a berki scal þęr rista
oc a badmi viðar,
þeim er lvta ꜹstr limar.

12 Malrvnar scaltv kvnna,
ef þv vilt, at mangi þer
heiptom gialdi harm;
þęr vm vindr,
þęr vm vefr,
þęr vm setr allar saman
a þvi þingi,
er þioþir scolo
i fvlla doma fara.

13 Hvgrvnar scaltv kvnna,
ef þv vilt hveriom vera
geðsvinnari gvma;
þęr of réð,
þęr of reist,
þęr vm hvgði Hroptr
af þeim legi,
er leciþ hafdi
or hꜹsi Heiddrꜹpniss
oc or horni Hoddrofnis.

14 A biargi stoþ
meþ Brimis eggiar,
hafdi ser a hofði hialm;
þa męlti Mims hꜹfvþ
froþlict iþ fyrsta orð
oc sagdi sanna stafi.

15 A scildi qvaþ ristnar
þeim er stendr fyr scinanda goði,
a eyra Árvacrs
oc á Alsvinnz hófi,
a þvi hveli er snyz
vndir reiþ Hrvngnis,
a Sleipnis tonnom
oc a sleþa fiotrom,

16 A biarnar hrammi
oc a Braga tvngo,
a vlfs klóm
oc a arnar nefi,
a bloþgom vengiom
oc a brvar spordi,
a lꜹsnar lófa
oc a licnar spori,

17 A gleri oc a gvlli
oc a gvmna heillom,
i víni oc virtri
oc vilisessi,
a Gvngnis oddi
oc a Grana briosti,
a nornar nagli
oc a nefi vglo.

18 Allar váro af scafnar,
þęr er váro a ristnar,
oc hverfðar viþ inn helga mioþ
oc sendar a viþa vega;
þęr ’ro meþ asom,
þęr ’ro meþ alfom,
svmar meþ visom vꜹnom,
svmar hafa mennzkir menn.

19 Þat ero bocrvnar,
þat ero biargrvnar
oc allar ꜹlrvnar
oc mętar meginrvnar
hveim er þęr kná oviltar
oc ospilltar
ser at heillom hafa;
niottv, ef þv namt,
vnz rivfaz regin.

20 Nv scaltv kiosa,
alls þer er costr vm boþinn,
hvassa vapna hlynr!
sꜹgn eþa þꜹgn
hafdv þer sialfr i hvg;
ꜹll ero mein of metin.»

Sigvrþr qvaþ:

21 «Munca ec flǫia,
þott mic feigan vitir,
emca ec meþ bleyþi borinn;
ástráþ þin
ek vil oll hafa
sva lengi, sem ec lifi.»

Sigrdrifa qvaþ:

22 «Þat ręþ ec þer iþ fyrsta,
at þv viþ frǫndr þina
vammalꜹst verir;
siþr þv hefnir,
þott þeir sacar gori,
þat qveþa dꜹþom dvga.

23 Þat ręþ ec þer annat,
at þv eiþ ne svęrir
nema þann er saþr se;
grimmar limar
ganga at trygðrofi,
armr er vára vargr.

24 Þat ręþ ec þer þriþia,
at þv þingi a
deilit viþ heimsca hali;
þviat osviþr maþr
lętr opt qveþin
verri orþ, enn viti.

25 Alt er vant,
ef þv viþ þegir,
þa þiccir þv meþ bleyþi borinn
eþa sonno sagþr;
hęttr er heimis qviþr,
nema ser goðan geti;
annars dags
lattv hans ꜹndo farit,
oc lꜹna sva lydom lygi.

26 Þat ręþ ec þer it fiorþa,
ef byr fordǫþa
vammafvll a vegi,
ganga er betra,
enn gista se,
þott þic nott vm nemi.

27 Forniosnar ꜹgo
þvrfo fira synir,
hvars scolo reiþir vega;
opt bꜹlvísar konor
sitia brꜹto nęr,
þęr er deyfa sverþ oc sefa.

28 Þat ręþ ec þer it fimta,
þottv fagrar ser
brvdir beckiom a,
sifia silfr lataþv
þinom svefni raþa,
teygiattv þęr at cossi konor.

29 Þat ręþ ec þer it setta,
þott meþ seggiom fari

ꜹlþrmál til ꜹfvg,
drvckna deila
scalattv viþ dolgviþo;
margan stelr viti vín.

30 Sennor oc ꜹl
hefir seggiom verit
morgom at móþtrega,
svmom at bana,
svmom at bꜹlstofom;
fiolþ er þat er fira tregr.

31 Þat ręþ ec þer it siꜹnda,
ef þv sacar deilir
viþ hvgfvlla hali,
beriaz er betra
enn brenna se
inni ꜹþstofom.

32 Þat ręþ ec þer it átta,
at þv scalt viþ illo siá
oc firraz flęrþarstafi;
mey þv teygiat
ne mannz cono,
ne eggia ofgamans.

33 Þat ręþ ec þer it nivnda,
at þv nám biargir,
hvars þv a foldv finnr,
hvarz ero sottdꜹþir
eþa ero sędꜹþir
eþa ero vápndꜹþir verar.

34 Lꜹg scal gora
þeim er liþnir ero,
hendr þvá oc hꜹfvþ,
kemba oc þerra,
áþr í kisto fari,
oc biþia sęlan sofa.

35 Þat ręþ ec þer it tivnda,
at þv trv́ir aldregi
várom vargdropa,
hverstv ert bróþvrbani
eþa hafir þv feldan fꜹþvr:
vlfr er í vngom syni,
þo se hann gvlli gladdr.

36 Sacar oc heiptir
hyggiat svefngar vera
ne harm in heldr;
vitz oc vápna
vant er iofri at fá
þeim er scal fremstr meþ firom.

37 Þat ręþ ec þer it ellipta,
at þv viþ illo siáir
hvern veg at vini;
langt lif þicciomcac
lofþvngs vita,
rꜹmm ero róg of risin.»