Völuspá | Codex Regius | Hauksbók |
1. «Hljóðs bið ek allar helgar kindir, meiri ok minni mögu Heimdallar; viltu, at ek, Valföðr! vel framtelja forn spjöll fíra, þau er fremst um man. | 1. Hliods bið ec allar kindir meiri oc miɴi mavgo | heimdallar vilðo at ec ualfꜹþr uel fyr telia forn | spioll fíra þꜹ er fremst um man. | 1. Hlioðs bið ek allar helgar kindir meiri ok minni mǫgu heimdallar villtu at ek vafǫdrs vel | fram telia forn spiǫll fira þau er ek fremz vm man. |
2. Ek man jötna ár um borna, þá er forðum mik fœdda höfðu; níu man ek heima, níu íviði, mjötvið mœran fyr mold neðan. | 2. Ec man iotna | ár um borna þa er fordom mic fǫdda hofdo nio man æc heima | nío iviþi miot uið mǫraɴ fyr mold nedan. | 2. Ek man iǫtna ꜳr vm borna þa er | forðum mik fædda hǫfðv: niu man ek heima niu iuidiur miǫtvið męran fyrir molld ne|ðan. |
3. Ár var alda þar er Ýmir bygði, vara sandr né sær né svalar unnir, jörð fannsk æva né upphiminn, gap var ginnunga, en gras hvergi. | 3. Ar uar alda þar | er ymir bygði vara sandr nę sęr ne sualar uɴir iorð faɴz | ęva ne upp himin gap uar giɴvnga eɴ gras hvergi. | 3. Aar uar allda þar er ymir bygði vara sandr ne sior ne svalar unnir iǫrð fannz ęfa | ne vpp himinn gap var ginnvnga enn gras ekki. |
4. Áðr Burs synir bjöðum um ypðu, þeir er Miðgarð mœran skópu; sól skein sunnan á salar steina, þá var grund gróin grœnum lauki. | 4. Adr bvrs | synir bioðom um ypðo þeir er mið garð mǫran scopo. sol scein | suɴan a salar steina þa var grvnd groin grǫnom lauki. | | 4. Aadr bors synir biǫðum of yptu þeir er | męran miðgarð skopu sol skeinn sunnan ꜳ salar steina þa uar grund groin grænum | lauki. |
5. Sól varp sunnan, sinni mána, hendi inni hœgri um himinjódyr; sól þat ne vissi hvar hon sali átti, máni þat ne vissi hvat hann megins átti, stjörnur þat ne vissu hvar þær staði áttu. | 5. Sol varp svɴan siɴi mana hendi iɴi hǫgri vm himin iodyr | sol þat ne uissi huar hon sali atti stiornor þat ne visso hvar | þęr staði atto mani þat ne vissi hvat hann megins atti. | 5. Sol uarp sunnan sinni mꜳna hendiinni hægri of iodur sol þat ne uissi huar hon sali | ꜳtti stiǫrnur þat ne uissu hvar þær stadi ꜳttu mꜳni þat ne vissi hvat hann megins | atti. |
6. Þá gengu regin öll á rökstóla, ginnheilug goð, ok um þat gættusk; nátt ok niðjum nöfn um gáfu, morgin hétu ok miðjan dag, undorn ok aptan, árum at telja. | 6. Þa gen|gengo regin oll arꜹk stola giɴhęilog god oc vm þat gęttvz | nott oc niþiom nꜹfn vm gafo morgin heto oc miðian dag vn|dorn oc aptan árom at telia. | 6. Þa gengu regin ǫll ꜳ rǫkstola ginnheilvg goð ok vm þat giettuz nott ok niðium nǫfn | vm gꜳfu morgin hetv ok miðian dag vndvrn ok aptan ꜳrum at telia. |
7. Hittusk æsir á Iðavelli, þeir er hörg ok hof hátimbruðu, afla lögðu, auð smíðuðu, tangir skópu ok tól görðu. | 7. Hittoz æsir a ida uelli þeir | er hꜹrg oc hof hatimbroðo. afla lꜹgðo ꜹð smiðoþo tangir | scopo oc tol gorðo. | 7. Hittuz æsir | ꜳ idauelli afls kostuðv allz freistuðu afla lǫgðu auð smiðuðu | tangir skopv ok tol giǫrdu. |
8. Tefldu í túni, teitir váru, var þeim vettugis vant ór gulli; unz þrjár kvámu þursa meyjar ámátkar mjök ór jötunheimum. | 8. Teflðo itvni teitir voro var þeim vettergis | vant or gulli. vɴz ɪɪɪ. qvomo þursa meyiar amatkar | mioc or iotvn heimom. | 8. Tefldu itvni teitir uorv var þeim uettugis | vant or gulli unz þriar komv þussa meyiar ꜳmatkar miǫk or jǫtvn heimvm. | |
9. Þá gengu regin öll á rökstóla, ginnheilug goð, ok um þat gættusk: hverr skyldi dverga drótt um skepja ór brimi blóðgu ok ór Bláins leggjum. | 9. Þa g. r. a. ar. hverr scyldi duerga | drotin scepia or brimis bloði oc or blam leɢiom. | 9. Þa gengu regin ǫll ꜳ rǫkstola ginnheilug goð ok vm þat giættuz hverer skylldu duergar | drottir skepia or brimi bloðgv ok or blains leggium. |
10. Þar var Móðsognir mæztr um orðinn dverga allra, en Durinn annarr; þeir mannlíkun mörg um görðu dvergar í jörðu, sem Durinn sagði. | 10. Þar mot|sognir mǫztr vm orðinn dverga allra eɴ dvriɴ aɴaʀ þeir man|licon morg vm gorðo dvergar or iorðo sem dvriɴ sagdi. | 10. Þar uar modsognir męztr of | orðinn duerga allra enn durinn annaʀ þeir manlikan mǫrg of giorðv duerga i iǫrðu sem | durinn sagði. |
11. Nýi, Niði, Norðri, Suðri, Austri, Vestri, Alþjófr, Dvalinn, Nár ok Náinn, Nípingr, Dáinn, Bifurr, Bafurr, Bömburr, Nori, Ánn ok Ánarr, Óinn, Mjöðvitnir. | 11. Nyi | oc niþi norðri oc suðri ꜹstri oc uestri alþiofr dvaliɴ. biv|ꜹʀ bavꜹʀ bꜹmbuʀ nori án oc anaʀ ai mioðvitnir. | 11. Nyi niði norðri suðri austri vestri alþiofr dualinn. naar ok nainn | nipingr dainn ueggr gand alfr uindꜳlfr þorinn. |
12. Veggr ok Gandálfr, Vindálfr, Þorinn, Þrár ok Þráinn, Þekkr, Litr ok Vitr, Nýr ok Nýráðr, nú hefi ek dverga, Reginn ok Ráðsviðr, rétt um talða. | 12. Veigr | oc gandalfr vindalfr þraiɴ þeccr oc þoriɴ þror vitr oc litr | nár oc nyraþr nv́ hefi ec dverga regiɴ oc raðsuidr rett | um talþa. | 12. Bifvʀ bafvʀ bǫmbvʀ nori ꜳn | ok onaʀ ai miǫðvitnir. þrar ok þrainn þror litr ok vitr nyr ok nyrꜳðr nv hefi ek | rekka reginn ok rꜳðsviðr rett vm talða. |
13. Fili, Kili, Fundinn, Nali, Hepti, Vili, Hanarr, Svíurr, Billingr, Brúni, Bildr ok Buri, Frár, Hornbori, Frægr ok Lóni, Aurvangr, Jari, Eikinskjaldi. | 13. Fili kili fvndiɴ. nali. hepti. vili hanaʀ svi|oʀ. frar hornbori. fręgr oc loni. ꜹrvangr. iari eikins|cialdi. | 13. Fili kili funndin nali hefti fili hanaʀ | ok svidʀ nꜳr ok nainn nipingr dáinn billingr bruni billdr ok buri fror forn|bogi fręg ok loni. |
14. Mál er dverga í Dvalins liði ljóna kindum til Lofars telja, þeir er sóttu frá salar steini Aurvanga sjöt til Jöruvalla. | 14. Mal er dverga idvaliɴs liði liona kindom til lofa|rs telia. þeir er sotto fra salar stæini ꜹrvanga siꜹtt til | ióro valla. | 14. Aurvangr iari eikin skialldi mꜳl er duerga i dualins liði | liona kindum til lofars telia þeim er sottu fra salar steini ǫrvanga siǫt til iǫrv valla. | |
15. Þar var Draupnir ok Dólgþrasir, Hár, Haugspori, Hlévangr, Glóinn, Dori, Ori, Dúfr, Andvari, Skirfir, Virfir, Skafiðr, Ai. | 15. Þar var drꜹpnir oc dolgþrasir hár hꜹg spori | hlęvangr gloi. scirvir. virvir. scafiþr. ai. alfr oc yngvi | eikinscialdi. fialaʀ oc frostri fiɴr oc giɴaʀ. þat mvn vppi || meþan ꜹld lifir langniþia tal lofars hafat. | 15. Þar var draufnir ok dolgþraser hꜳr haugspori hlevargr gloinn scirfir virvir ska|fiðr ai aalfr ok yngvi eikinskialldi. |
16. Álfr ok Yngvi, Eikinskjaldi, Fjalarr ok Frosti, Finnr ok Ginnarr; þat man æ uppi, meðan öld lifir, langniðja tal Lofars hafat. | 16. Þat man æ vppi meðan ǫlld lifir lang | niðia tal lofars hafat. | |
17. Unz þrír kvámu ór því liði öflgir ok ástkir æsir at húsi, fundu á landi lítt megandi Ask ok Emblu örlöglausa. | 16. Vnz þriár qvomo | or þvi liþi ꜹflgir oc astgir ęsir at hvsi. fvndo alandi litt | megandi asc oc emblo orlꜹglꜹsa. ꜹnd þꜹ ne átto óþ þav | ne hꜹfðo la ne lęti ne lito goða. | 17. Vndz þriar komu þussa brudir ꜳstkir ok ǫflgir æser | at husi fundu ꜳ landi litt megandi ask ok emblv orluglausa ǫnd þau ne | attu oð þau ne hǫfdu lꜳ ne læti ne litv goða. |
18. Önd þau ne áttu, óð þau ne höfðu, lá né læti né litu góða; önd gaf Óðinn, óð gaf Hœnir, lá gaf Lóðurr ok litu góða. | ||
17. Aund gaf oþiɴ oþ | gaf hęnir la gaf loðvʀ oc lito goða. | 18. Qnd gaf oðinn od gaf | hęnir lꜳ gaf loðvʀ ok litv goða. | |
19. Ask veit ek standa, heitir Yggdrasill hár baðmr, ausinn hvíta auri; þaðan koma döggvar þærs í dala falla; stendr æ yfir grœnn Urðar brunni. | 18. Asc ueit ec standa | heitir yɢdrasill hárbaðmr ausiɴ huíta aúri. þaðan coma | dꜹɢvar þęrs idala falla stendr ę yfir grǫɴ vrðar brvɴi. | | 19. Ask ueit ek standa heitir yggdrasill | hꜳr badmr ausinn huita auri. þaðan koma dǫggvar þęrs i dala falla | stendr æ yfir grænn vrðar brunni. |
20. Þaðan koma meyjar margs vitandi þrjár, ór þeim sal er und þolli stendr; Urð hétu eina, aðra Verðandi, skáru á skíði, Skuld ina þriðju; þær lög lögðu, þær líf kuru alda börnum, örlög seggja. | 19. Þaðan coma meyiar margs uitandi þriar or þeim sę er und | þolli stendr vrð héto eina aðra verþandi scáro asciði scvld | ena þriðio. | 20. Þaðan koma meyiar margs vitan|di þriar or þeim sal er a þolli stendr. vrd hetv eina aðra verdandi skꜳ|ru ꜳ skiði skulld hina þriðiu. |
20. Þęr lꜹg lꜹgðo þęr líf kvro alda bornom ór|lꜹg seɢia. | 21. Þær lǫg logðu þær lif kuru all|da bǫrnum ǫrlǫg at segia. | |
21. Þat man hon fólkvíg fyrst í heimi, er Gullveig geirum studdu ok í höll Hárs hana brendu; þrysvar brendu þrysvar borna, opt, ósjaldan, þó hon enn lifir. | 21. Þat man hon folc uíg fyrst iheimi er gvll ueig | geirom stvddv oc ihꜹll hárs hana brendo. | 26. Þat man hon folk|uig fyrst i heimi er gullueig geirum studdi ok i hǫll hꜳrs hana brendv þrysvar bren|dv þrysvar brendv þrysvar borna opt osialldan þo hon enn lifir. |
22. Þrysvar brendo | þrysvar borna opt osialdan, þo hon eɴ lifir. | ||
22. Heiði hana hétu, hvars til húsa kom, völu velspá, vitti hon ganda, seið hon hvars hon kunni, seið hon hugleikin, æ var hon angan illrar brúðar. | 23. Heidi hána | heto hvars til hvsa com uólu vel spá uitti hon ganda seið | hon kvɴi seiþ hon leikɪɴ ę var hon angan illrar brvðar. | | 27. Heiði hana hetu huars | til hvsa kom ok vǫlu vel spa uiti hon ganda seid hon hvars hun kunni seid hon huglei|kin æ var hon angann illrar bruðar. |
23. Þá gengu regin öll á rökstóla, ginnheilug goð, ok um þat gættusk: hvárt skyldu æsir afráð gjalda eða skyldu goðin öll gildi eiga. | 24. Þa g. r. a. a. huart scyldo ęsir afrað gialda eþa scyldo goðin | ꜹll gildi eiga. | 28. Þa gengv regin ǫll ꜳ rǫk stola ginnheilvg goð ok vm | þat giettuz huart skylldv æsir afrꜳð giallda eðr skylldv guðin ǫll gilldi eiga. | |
24. Fleygði Óðinn ok í fólk um skaut, þat var enn fólkvíg fyrst í heimi; brotinn var borðveggr borgar ása, knáttu vanir vígská völlu sporna. | 25. Fleygði oðiɴ oc ifolc um scꜹ́t þat var eɴ folc | vig fyrst ihęimi. brotiɴ var borð uegr borgar asa knatto | vanir uigspa uollo sporna. | 29. Fleygði oðinn ok i folk vm skaut þat var enn folkuig fyʀ i heimi brotinn var borð|veggr borgar ꜳsa knaattv vanir vig spa vǫllv sporna. |
25. Þá gengu regin öll á rökstóla, ginnheilug goð, ok um þat gættusk: hverr hefði lopt allt lævi blandit eða ætt jötuns Óðs mey gefna. | 26. Þa g. r. a. hverir hefði lopt | alt lęvi blandit eþa ętt iotvns oþs mey gefna. | 22. Þa gengv regin ǫll ꜳ rǫkstola ginnheilugh | god ok um þat gięttuz hverr hefði loft allt lęvi blandit ęðr ætt iǫ|tuns oðs mey gefna. |
26. Þórr einn þar vá þrunginn móði, hann sjaldan sitr er hann slíkt um fregn; á gengust eiðar, orð ok sœri, mál öll meginlig er á meðal fóru. | 27. Þorr eiɴ | þar var þrvngin moði hann sialdan sitr er hann slict vm fregn age|ngoz eiðar orð oc sęri mál ꜹll megin lig er amedal fóro. | | 23. Þorr einn þar vꜳ þrunginn modi hann sialldan | sitr er hann slikt of fregnn ꜳ genguz eiðar orð ok ok særi maal ǫll | meginlig er ꜳ meðal voru. || |
27. Veit hon Heimdallar hljóð um fólgit undir heiðvönum helgum baðmi; á sér hon ausask aurgum forsi af veði Valföðrs. Vituð ér enn eða hvat? | 28. Veit hon heimdalar hlioð vm folgit undir heiðvonom helgom | baðmi. á sér hon ꜹsaz ꜹrgom forsi af ueði val fꜹdrs uit|oþ er en e. hvat. | 24. Veit hun heimdallar hlioð um folgit undir heidvǫnvm helgum badmi ꜳ ser hon | ausaz ǫrgum forsi af uedi valfǫdrs uitu þer enn ęðr hvat. |
28. Ein sat hon úti, þá er inn aldni kom yggjungr ása ok í augu leit. Hvers fregnið mik? hví freistið mín? alt veit ek, Óðinn! hvar þú auga falt: í inum mœra Mímis brunni; drekkr mjöð Mímir morgin hverjan af veði Valföðrs. Vituð ér enn eða hvat? | 29. Eín sat hon uti þa er iɴ aldni com yɢióngr | asa oc iꜹgo leit. hvers fregnit mic hvi freistiþ min alt | ueit ec oðiɴ hvar þv ꜹga falt ienom męra mimis | brvɴi dreckr mióð mimir morgin hverian af veþi v. v. e. e. h. | | |
29. Valði henni Herföðr hringa ok men, féspjöll spaklig ok spáganda; sá hon vítt ok um vítt of veröld hverja. | 30. Valþi henne herfꜹðr hringa oc men fe spioll spaclig oc spa | ganda sa hon uitt oc vm vitt of verold hveria. | |
30. Sá hon valkyrjur vítt um komnar görvar at ríða til Goðþjóðar: Skuld hélt skildi, en Skögul önnur, Gunnr, Hildr, Göndul ok Geirskögul; nú eru talðar nönnur Herjans, görvar at ríða grund valkyrjur. | 31. Sa hon valkyr|ior vítt vm komnar gꜹrvar at riða til goðþioðar. scvld | helt scildi enn scꜹgul ꜹɴor gvɴr. hildr gꜹndul oc geir || scꜹgul. nv ero talþar nꜹɴor herians gorvar at ríþa grvnd | valkyrior. | |
31. Ek sá Baldri, blóðgum tívur, Óðins barni örlög fólgin: stóð um vaxinn völlum hæri mjór ok mjök fagr mistilteinn. | 32. Ec sa baldri blodgom tivor odins barni or log | folgiɴ stóð vm vaxiɴ vollo hęri miór oc mioc fagr mistilteiɴ. | | |
32. Varð af þeim meiði, er mér sýndisk, harmflaug hættlig, Höðr nam skjóta. Baldrs bróðir var of borinn snemma, sá nam Óðins sonr einnættr vega. | 33. Varð af þeim meiði er mer syndiz harmflꜹg hęttlig hꜹþr | nam scióta. baldrs broðir vár of boriɴ snęmma sa nam oþins | sónr ein nęttr vega. | |
33. Þó hann æva hendr né höfuð kembði, áðr á bál um bar Baldrs andskota. En Frigg um grét í Fensölum vá Valhallar. Vituð ér enn eða hvat? | 34. Þo hann ęva hendr ne hꜹfuþ kembþi aþr | a bál vm bar baldrs andscota. en friɢ um grét ifensꜹlom ua | val hallar. v. e. e. e. h. | |
34. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Þá kná Vala vígbönd snúa, heldr váru harðgör höpt ór þörmum. | ||
30. Þa kna vala vigbond sn|ua helldr voru harðgior hǫft or þǫrmum þar sitr sigyn þeygi vm sinum ver uel | glyiut vitv þer enn eða hvat. | ||
35. Hapt sá hon liggja undir hvera lundi lægjarnlíki Loka áþekkjan; þar sitr Sigyn þeygi um sínum ver vel glýjuð. Vituð ér enn eða hvat? | 35. Hapt sa hon liɢia undir hvera lundi lę |giarn lici loca aþeckian. þar sitr sigyn þeygi vm sinom ver | velglyioð v. þ. e. h. | |
36. Á fellr austan um eitrdala söxum ok sverðum, Slíðr heitir sú. | 36. A fellr ꜹstan um eitr dala sꜹxom oc sverþom | sliþr heitir sv. stod fyr norðan aniþa vollom salr or gvlli sin|dra ęttar. enn aɴaʀ stoð a okolni bior salr iotvns en sa brimir | heitir. | |
37. Stóð fyr norðan á Niðavöllum salr ór gulli Sindra ættar; en annarr stóð á Ókólni, bjórsalr jötuns, en sá Brímir heitir. | ||
38. Sal sá hon standa sólu fjarri Náströndu á, norðr horfa dyrr; féllu eitrdropar inn um ljóra, sá er undinn salr orma hryggjum. | 37. Sal sa hon standa solo fiáʀi na strondo a norþr hor|fa dyʀ. fello eitr dropar iɴ vm lióra sa er undiɴ salr orma | hryɢiom. | 34. Sal sier hon standa solu fiaʀi | nꜳstrǫndu ꜳ norðr horfa dyʀ falla eitrdropar inn vm liora sꜳ er undinn salr | orma hryggium. |
39. Sá hon þar vaða þunga strauma menn meinsvara ok morðvarga ok þanns annars glepr eyrarúnu; þar saug Níðhöggr nái framgengna, sleit vargr vera. Vituð ér enn eða hvat? | 38. Sa hon þar vaþa þvnga strꜹma menn meinsvara oc morð vargar. | oc þaɴ aɴars glepr eyra rv́no þar sv́g niþ | hꜹɢr nái fram gengna slęit vargr vera v. e. e. e. h. | 35. Ser hon þar vaða þunga strauma menn meinsvara ok mordvar|ga ok þannz annars glepr eyrna runa þar savg niðhǫggr nai framgengna sleit | vargr vera vitv þer enn eða hvat. |
36. Geyr nu garmr miok fyrir gn. h. f. man sl. enn f. | | ||
40. Austr sat in aldna í Járnviði ok fœddi þar Fenris kindir; verðr af þeim öllum einna nökkurr tungls tjúgari í trolls hami. | 39. Avstr sát | in aldna i iarn uiþi oc fǫddi þar fenris kindir. verþr af þeim | ꜹllom eiɴa noccorr tvngls tivgari itrollz hami. | 25. Austr byr hin alldna i | iarnvidi ok feðir þar fenris kindir verðr af þeim ǫllum einna nokkur tungls t..|gari i trollz hami. fylliz fiǫrfi feigra manna ryðr ragna siǫt rauðum dreyra svǫrt verda | solskin um sumvr eftir ueðr ǫll ualynd uitv þer einn enn ędr hvat. |
41. Fyllisk fjörvi feigra manna, rýðr ragna sjöt rauðum dreyra; svört verða sólskin um sumur eptir, veðr öll válynd. Vituð ér enn eða hvat? | 40. Fylliz fior|vi feigra manna ryþr ragna siót rꜹðom dreyra svart var þa sol | scín of svmor eptir veþr oll valynd v. e. h. | |
42. Sat þar á haugi ok sló hörpu gýgjar hirðir glaðr Egðir; gól um hánum í gaglviði fagrrauðr hani, sá er Fjalarr heitir. | 41. Sat þar a hꜹgi | oc sló hꜹrpo gygiar hirþir gladr eɢþęr. gól vm hanom igagl | viþi fagr rꜹdr háni sa er fialaʀ heitir. | 32. Sat þar ꜳ haugi ok | slo hǫrpu gygiar hirðir glaðr egðir gol yfir igalguiði fagr rauðr hani enn sa fia|laʀ heitir. |
43. Gól um ásum Gullinkambi, sá vekr hölða at Herjaföðrs; en annarr gelr fyr jörð neðan sótrauðr hani at sölum Heljar. | 42. Gól um asom gul|lincambi sa uecr hꜹlþa at hiarar at heriafꜹdrs. eɴ aɴaʀ | gelr fyr iorð neðan sót rꜹ́þr háni at sꜹlom heliar. | 33. Gol yfir ꜳsum gullin kambi sa vekr hǫlda at heria fǫðrs enn annaʀ gelr | fyr iǫrð neðan sot rauðr hani at sǫlum heliar. |
44. Geyr Garmr mjök fyr Gnípahelli; festr man slitna, en freki renna. Fjöld veit hon frœða, fram sé ek lengra, um ragnarök römm sigtíva. | 43. Geyr | garmr mioc fyr gnipa helli festr mvn slitna eɴ fre|ki reɴa fiolþ veit hon frǫða fram se ec lengra vm rag|na rꜹc rꜹm sigtyva. | 31. Geyr garmr miǫk fyrir gnupa | helli festr man slitna enn freki renna framm se ek lengr | fiǫlð kann ek segia um ragna rǫk rǫmm sigtiva. |
45. Brœðr munu berjask ok at bönum verðask, munu systrungar sifjum spilla; hart er í heimi, hórdómr mikill, skeggjöld, skálmöld, skildir ’ru klofnir, vindöld, vargöld, áðr veröld steypisk; man engi maðr öðrum þyrma. | 44. Broþr mvno beriaz oc at bꜹɴom | verþa mvno systrvngar sifiom spilla hárt er i heimi hór | domr micill sceɢꜹld scalm ꜹld scildir ro klofnir vindꜹld | vargꜹld aþr verold steypiz mvn engi maþr oðrom þyrma. | | 37. Bræðr munu beriaz ok at bǫnum verðaz munu systrungar sifium spilla hart | er i heimi hordomr mikill skeggǫll skꜳlmǫlld skilldir klofnir. |
38. Vind ǫlld varg|ǫlld ꜳðr verǫlld steypiz grundir gialla gifr fliugandi man eingi maðr ǫðrum þyrma. | | ||
46. Leika Míms synir, en mjötuðr kyndisk, at inu gamla Gjallarhorni; hátt blæss Heimdallr, horn er á lopti; mælir Óðinn við Míms höfuð. | 45. Leica mims synir eɴ miotvðr kyndiz at en galla gial||lar horni hatt blęss heimdallr horn er alopti męlir oðiɴ | við mims hꜹfuþ | ymr iþ aldna tre eɴ iótvɴ losnar scelfr yɢdrasils ascr st|andandi. | 39. Leika mims synir enn miǫtvðr kyndiz at hínv gamla giallar horni hꜳtt blęss | heimdallr horn er ꜳ lopti męler oðinn við mims hǫfut. |
47. Skelfr Yggdrasils askr standandi, ymr it aldna tré, en jötunn losnar; hræðask allir á helvegum, áðr Surtar þann sefi of gleypir. | 40. Skelfr yggdrasils askr | standandi ymr hid alldna tre enn iǫtunn losnar hrædaz allir ꜳ helvegum ꜳðr surtar | þann sevi of gleypir. | |
48. Hvat er með ásum? hvat er með álfum? gnýr allr jötunheimr, æsir ’ru á þingi; stynja dvergar fyr steindurum veggbergs vísir. Vituð ér enn eða hvat? | 49. Hvat er | meþ asom hvat er meþ alfom gnyr allr iotvn heimr ęsir ro aþin|gi stynia dvergar fyr stein dvrom veɢ bergs visir v. e. e. h. | 41. Hvat er með ꜳsum hvat er með alfum gnyr allr iǫtun heimr | æsir eru ꜳ þingi stynia dvergar fyrir steindyrvm vegbergs uisir uitv þer enn eða hvat. | |
49. Geyr nú Garmr mjök fyr Gnípahelli; festr man slitna, en freki renna. | 46. Geyr nv g. | 42. Geyr nu garmr miok fyrir gnipa helli f. m. |
50. Hrymr ekr austan, hefisk lind fyrir. Snýsk jörmungandr í jötunmóði: ormr knýr unnir, en ari hlakkar, slítr nái niðfölr. Naglfar losnar. | 47. Hrymr ekr ꜹstan hefiz lind fyr sn|yz iormvngandr i iotvn moði. ormr knyr vɴir eɴ ari hl|accar slitr nai nef fꜹlr nagl far losnar. | 43. Hrymr ekr austan hęfiz lind fyrir | snyz iǫrmungandr i iǫtunmoði ormr knyr unnir enn ari hlakkar slitr nai | niðfǫlr naglfar losnar. |
51. Kjóll ferr austan, koma munu Muspells um lög lýðir, en Loki stýrir; fara fíflmegir með freka allir, þeim er bróðir Byleists í för. | 48. Kioll feʀ ꜹs|tan koma mvno mvspellz vm lꜹg lydir eɴ loki styrir fara | fifls megir meþ freka allir þeim er brodir by leipz ifór. | 44. Kioll ferr austan koma munu muspellz vm lǫgh | lyðer enn loki styrir farar fiflmegir með freka aller þeim er broðir byleistz | i ferd. |
52. Surtr ferr sunnan með sviga lævi, skínn af sverði sól valtíva. Grjótbjörg gnata, en gífr hrata; troða halir helveg, en himinn klofnar. | 50. Surtr | feʀ svɴan meþ sviga lęfi sciɴ af sverþi sol valtífa. griot bi|org gnata eɴ gifr rata troþa halir helveg en himin clofnar. | | 45. Surtr ferr sunnan með suiga lęvi skinn af suerde sol valtifa griotbiǫrg gnata | enn gifr rata troða haler helveg enn himinn klofnar. |
53. Þá kemr Hlínar harmr annarr fram, er Óðinn ferr við úlf vega, en bani Belja bjartr at Surti; þar man Friggjar falla angan. | 51. Þa cǫmr hlinar harmr aɴaʀ fram er oðiɴ feʀ við ulf vega | en bani belia biartr at surti þa mvn friɢiar falla angan | tyr. | 46. Þa kemr hlinar harmr an|naʀ framm er oðin ferr við vlf vega enn bani belia biartr at surti þar man | friggiar falla angann. |
54. Geyr nú Garmr mjök fyr Gnípahelli; festr man slitna, en freki renna. | 47. Geyr nu garmr miǫk fyrir gnipa helli f. m. | |
55. Þá kemr inn mikli mögr Sigföður Viðarr vega at valdýri; lætr hann megi hveðrungs mund um standa hjör til hjarta; þá er hefnt föður. | 52. Þa kǫmr iɴ micli mꜹgr sigfꜹdur víðaʀ vega at val dy|ri. letr hann megi hvedrvngs mvnd vm standa hiór til hiarta | þa er hefnt fꜹdur. | 48. Ginn loft yfer | giǫrð iarðar . eð . . . . . . . . g . ar orms . . edvm . . . oðins svn ormi męta uargs at . . . | uiðars . . . . . . |
56. Þá kemr inn mœri mögr Hlóðynjar, gengr Óðins sonr við orm vega; drepr hann af móði Miðgarðs véurr; munu halir allir heimstöð ryðja; gengr fet níu Fjörgynjar burr neppr frá naðri níðs ókvíðnum. | 53. Þa kǫmr iɴ mǫri mꜹgr hlodyniar gengr | oþins sonr vid ulf vega drepr hann af moþi miðgarz uęor | mvno halir allir heim stǫd ryþia gengr fet nío fiorgyn|iar bvʀ neppr fra naðri niðs oqviðnom. | 49. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . | munu halir al . . . . . . . . . ydia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . || |
57. Sól tér sortna, sígr fold í mar, hverfa af himni heiðar stjörnur; geisar eimi ok aldrnari, leikr hár hiti við himin sjálfan. | 54. Sol ter sortna | sigr fold imar hverfa af himni heiðar stiornor. geisar eími | viþ aldr nara leicr har hiti uið himin sialfan. | 50. [Sol] ter sortna sigr folld imar huerfa af himni heiðar stiǫrnur | [ge]isar eimi ok alldrnari leikr hꜳr hiti við himin sialfan. |
58. Geyr nú Garmr mjök fyr Gnípahelli; festr man slitna, en freki renna. | 55. Geyr n. | | 51. Geyr | [nu] garmr miǫk fyrir gnipa helli festr man slitna enn freki r. | |
59. Sér hon upp koma öðru sinni jörð ór œgi iðjagrœna; falla forsar, flýgr örn yfir, sá er á fjalli fiska veiðir. | 56. Ser hon upp koma ꜹðro siɴi iorð or ęgi iþia grǫna. falla | forsar flygr ꜹrn yfir sa er afialli fisca ueiðir. | 52. [Se]r hon vpp koma ǫðru sinni iǫrð or ægi iðia græna falla for|sar flygr ǫrn yfir sꜳ er áa fialli fiska veiðir. |
60. Finnask æsir á Iðavelli ok um moldþinur mátkan dœma ok minnask þar á megindóma ok á Fimbultýs fornar rúnar. | 57. Fiɴaz | ęsir aiþa velli oc vm mold þinvr matkaɴ dǫma oc a fimbvl | tys fornar rvnar. | 53. Hittaz æser i iða | uelli ok um molld þinur matkan dęma ok minnaz þar a megin | doma ok a fimbultys fornar runar. |
61. Þar munu eptir undrsamligar gullnar töflur í grasi finnask, þærs í árdaga áttar höfðu. | 58. Þar mvno eptir vndr samligar gvll|nar tꜹflor igrasi fiɴaz. þers i ardaga attar hofðo. | | 54. Þa munu æser undrsam | legar gullnar tǫflur i grasi finna þærs i aardaga aattar hǫfðv. | |
62. Munu ósánir akrar vaxa, böls man alls batna, Baldr man koma; búa þeir Höðr ok Baldr Hropts sigtoptir vel valtívar. Vituð ér enn eða hvat? | 59. Mvno osanir acrar uaxa bꜹls mvn allz batna baldr | mvn coma. bva þeir hꜹþr oc baldr hroptz sigtoptir vel val|tivar v. e. e. h. | 55. Munu osaanir akrar uaxa bǫls man allz batna man balldr ko|ma bua þeir hǫðr ok balldr hroptz sigtoftir vel uelltifar uí|tu þer enn eðr hvat. |
63. Þá kná Hœnir hlut við kjósa ok burir byggja brœðra tveggja vindheim víðan. Vituð ér enn eða hvat? | 60. Þa kna hǫnir hlꜹt viþ kiosa oc byrir | byɢia brǫdra tveɢia. vind heim vidan v. e. e. h | 56. Þa kna hęnir hlvtvið kiosa er burir byggia | bræðra tueggia vindheim viðan vitv þer enn ęðr hvat. |
64. Sal sér hon standa sólu fegra gulli þakðan á Gimlé; þar skulu dyggvar dróttir byggja ok um aldrdaga ynðis njóta. | 61. Sal ser | hon standa solo fegra gvlli þacþan agɪmlé þar || scolo dyɢvar drottir byɢia oc vm aldr daga ynþis niota. | | 57. Sal ser | hon standa solu fegra gulli þaktan a gimle. þar skolo dyggvar | drottir byggia ok vm alldrdaga yndis niota. |
65. Þá kemr inn ríki at regindómi öflugr ofan, sá er öllu ræðr. | 58. Þa kemr hinn ri|ki at regindomi ǫflugr ofan sa er ǫllu ræðr. | |
66. Þar kemr inn dimmi dreki fljúgandi, naðr fránn neðan frá Niðafjöllum; berr sér í fjöðrum — flýgr völl yfir — Niðhöggr nái. Nú man hon sökkvask.» | 62. Þar kǫmr iɴ dimmi dreki flivgandi naþr fraɴ neþan fra | niþa fiollom. beʀ ser ifioþrom flygr vꜹll yfir niþhꜹɢr | nai nv mvn hon seyqvaz. | 59. Kemr hinn | dimmi dreki fliugandi naðr fraann neðan fra niða berr sier i | fiǫðrum flygr uǫll yfir niðhoggr nai nv man hon sǫkk|vaz. |
Источник: Sophus Bugge: Sæmundar Edda (1867).
Текст с сайта Old Norse etexts