Hauksbók
Cod. AM. 554, 4to.
p. 11, l. 3 – p. 13, l 18
Hlioðs bið ek allar helgar kindir meiri ok minni mǫgu heimdallar villtu at ek vafǫdrs vel
fram telia forn spiǫll fira þau er ek fremz vm man. Ek man iǫtna ꜳr vm borna þa er
forðum mik fædda hǫfðv: niu man ek heima niu iuidiur miǫtvið męran fyrir molld ne
ðan. Aar uar allda þar er ymir bygði vara sandr ne sior ne svalar unnir iǫrð fannz ęfa
ne vpp himinn gap var ginnvnga enn gras ekki. Aadr bors synir biǫðum of yptu þeir er
męran miðgarð skopu sol skeinn sunnan ꜳ salar steina þa uar grund groin grænum
lauki. Sol uarp sunnan sinni mꜳna hendiinni hægri of iodur sol þat ne uissi huar hon sali
ꜳtti stiǫrnur þat ne uissu hvar þær stadi ꜳttu mꜳni þat ne vissi hvat hann megins
atti. Þa gengu regin ǫll ꜳ rǫkstola ginnheilvg goð ok vm þat giettuz nott ok niðium nǫfn
vm gꜳfu morgin hetv ok miðian dag vndvrn ok aptan ꜳrum at telia. Hittuz æsir
ꜳ idauelli afls kostuðv allz freistuðu afla lǫgðu auð smiðuðu
tangir skopv ok tol giǫrdu. Tefldu itvni teitir uorv var þeim uettugis
vant or gulli unz þriar komv þussa meyiar ꜳmatkar miǫk or jǫtvn heimvm.
Þa gengu regin ǫll ꜳ rǫkstola ginnheilug goð ok vm þat giættuz hverer skylldu duergar
drottir skepia or brimi bloðgv ok or blains leggium. Þar uar modsognir męztr of
orðinn duerga allra enn durinn annaʀ þeir manlikan mǫrg of giorðv duerga i iǫrðu sem
durinn sagði. Nyi niði norðri suðri austri vestri alþiofr dualinn. naar ok nainn
nipingr dainn ueggr gand alfr uindꜳlfr þorinn. Bifvʀ bafvʀ bǫmbvʀ nori ꜳn
ok onaʀ ai miǫðvitnir. þrar ok þrainn þror litr ok vitr nyr ok nyrꜳðr nv hefi ek
rekka reginn ok rꜳðsviðr rett vm talða. Fili kili funndin nali hefti fili hanaʀ
ok svidʀ nꜳr ok nainn nipingr dáinn billingr bruni billdr ok buri fror forn
bogi fręg ok loni. Aurvangr iari eikin skialldi mꜳl er duerga i dualins liði
liona kindum til lofars telia þeim er sottu fra salar steini ǫrvanga siǫt til iǫrv valla.
Þar var draufnir ok dolgþraser hꜳr haugspori hlevargr gloinn scirfir virvir ska
fiðr ai aalfr ok yngvi eikinskialldi. Þat man æ vppi meðan ǫlld lifir lang
niðia tal lofars hafat. Vndz þriar komu þussa brudir ꜳstkir ok ǫflgir æser
at husi fundu ꜳ landi litt megandi ask ok emblv orluglausa ǫnd þau ne
attu oð þau ne hǫfdu lꜳ ne læti ne litv goða. Ǫnd gaf oðinn od gaf
hęnir lꜳ gaf loðvʀ ok litv goða. Ask ueit ek standa heitir yggdrasill
hꜳr badmr ausinn huita auri. þaðan koma dǫggvar þęrs i dala falla
stendr æ yfir grænn vrðar brunni. Þaðan koma meyiar margs vitan
di þriar or þeim sal er a þolli stendr. vrd hetv eina aðra verdandi skꜳ
ru ꜳ skiði skulld hina þriðiu. Þær lǫg logðu þær lif kuru all
da bǫrnum ǫrlǫg at segia. Þa gengv regin ǫll ꜳ rǫkstola ginnheilugh
god ok um þat gięttuz hverr hefði loft allt lęvi blandit ęðr ætt iǫ
tuns oðs mey gefna. Þorr einn þar vꜳ þrunginn modi hann sialldan
sitr er hann slikt of fregnn ꜳ genguz eiðar orð ok ok særi maal ǫll
meginlig er ꜳ meðal voru.
Veit hun heimdallar hlioð um folgit undir heidvǫnvm helgum badmi ꜳ ser hon
ausaz ǫrgum forsi af uedi valfǫdrs uitu þer enn ęðr hvat. Austr byr hin alldna i
iarnvidi ok feðir þar fenris kindir verðr af þeim ǫllum einna nokkur tungls t..
gari i trollz hami. fylliz fiǫrfi feigra manna ryðr ragna siǫt rauðum dreyra svǫrt verda
solskin um sumvr eftir ueðr ǫll ualynd uitv þer einn enn ędr hvat. Þat man hon folk
uig fyrst i heimi er gullueig geirum studdi ok i hǫll hꜳrs hana brendv þrysvar bren
dv þrysvar brendv þrysvar borna opt osialldan þo hon enn lifir. Heiði hana hetu huars
til hvsa kom ok vǫlu vel spa uiti hon ganda seid hon hvars hun kunni seid hon huglei
kin æ var hon angann illrar bruðar. Þa gengv regin ǫll ꜳ rǫk stola ginnheilvg goð ok vm
þat giettuz huart skylldv æsir afrꜳð giallda eðr skylldv guðin ǫll gilldi eiga.
Fleygði oðinn ok i folk vm skaut þat var enn folkuig fyʀ i heimi brotinn var borð
veggr borgar ꜳsa knaattv vanir vig spa vǫllv sporna. Þa kna vala vigbond sn
ua helldr voru harðgior hǫft or þǫrmum þar sitr sigyn þeygi vm sinum ver uel
glyiut vitv þer enn eða hvat. Geyr garmr miǫk fyrir gnupa
helli festr man slitna enn freki renna framm se ek lengr
fiǫlð kann ek segia um ragna rǫk rǫmm sigtiva. Sat þar ꜳ haugi ok
slo hǫrpu gygiar hirðir glaðr egðir gol yfir igalguiði fagr rauðr hani enn sa fia
laʀ heitir. Gol yfir ꜳsum gullin kambi sa vekr hǫlda at heria fǫðrs enn annaʀ gelr
fyr iǫrð neðan sot rauðr hani at sǫlum heliar. Sal sier hon standa solu fiaʀi
nꜳstrǫndu ꜳ norðr horfa dyʀ falla eitrdropar inn vm liora sꜳ er undinn salr
orma hryggium. Ser hon þar vaða þunga strauma menn meinsvara ok mordvar
ga ok þannz annars glepr eyrna runa þar savg niðhǫggr nai framgengna sleit
vargr vera vitv þer enn eða hvat. Geyr nu garmr miok fyrir gn. h. f. man sl. enn f.
Bræðr munu beriaz ok at bǫnum verðaz munu systrungar sifium spilla hart
er i heimi hordomr mikill skeggǫll skꜳlmǫlld skilldir klofnir. Vind ǫlld varg
ǫlld ꜳðr verǫlld steypiz grundir gialla gifr fliugandi man eingi maðr ǫðrum þyrma.
Leika mims synir enn miǫtvðr kyndiz at hínv gamla giallar horni hꜳtt blęss
heimdallr horn er ꜳ lopti męler oðinn við mims hǫfut. Skelfr yggdrasils askr
standandi ymr hid alldna tre enn iǫtunn losnar hrædaz allir ꜳ helvegum ꜳðr surtar
þann sevi of gleypir. Hvat er með ꜳsum hvat er með alfum gnyr allr iǫtun heimr
æsir eru ꜳ þingi stynia dvergar fyrir steindyrvm vegbergs uisir uitv þer enn eða hvat.
Geyr nu garmr miok fyrir gnipa helli f. m. Hrymr ekr austan hęfiz lind fyrir
snyz iǫrmungandr i iǫtunmoði ormr knyr unnir enn ari hlakkar slitr nai
niðfǫlr naglfar losnar. Kioll ferr austan koma munu muspellz vm lǫgh
lyðer enn loki styrir farar fiflmegir með freka aller þeim er broðir byleistz
i ferd. Surtr ferr sunnan með suiga lęvi skinn af suerde sol valtifa griotbiǫrg gnata
enn gifr rata troða haler helveg enn himinn klofnar. Þa kemr hlinar harmr an
naʀ framm er oðin ferr við vlf vega enn bani belia biartr at surti þar man
friggiar falla angann. Geyr nu garmr miǫk fyrir gnipa helli f. m. Ginn loft yfer
giǫrð iarðar . eð . . . . . . . . g . ar orms . . edvm . . . oðins svn ormi męta uargs at . . .
uiðars . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
munu halir al . . . . . . . . . ydia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . ter sortna sigr folld imar huerfa af himni heiðar stiǫrnur
. .isar eimi ok alldrnari leikr hꜳr hiti við himin sialfan. Geyr
. . garmr miǫk fyrir gnipa helli festr man slitna enn freki r.
. .r hon vpp koma ǫðru sinni iǫrð or ægi iðia græna falla for
sar flygr ǫrn yfir sꜳ er áa fialli fiska veiðir. Hittaz æser i iða
uelli ok um molld þinur matkan dęma ok minnaz þar a megin
doma ok a fimbultys fornar runar. Þa munu æser undrsam
legar gullnar tǫflur i grasi finna þærs i aardaga aattar hǫfðv.
Munu osaanir akrar uaxa bǫls man allz batna man balldr ko
ma bua þeir hǫðr ok balldr hroptz sigtoftir vel uelltifar uí
tu þer enn eðr hvat. Þa kna hęnir hlvtvið kiosa er burir byggia
bræðra tueggia vindheim viðan vitv þer enn ęðr hvat. Sal ser
hon standa solu fegra gulli þaktan a gimle. þar skolo dyggvar
drottir byggia ok vm alldrdaga yndis niota. Þa kemr hinn ri
ki at regindomi ǫflugr ofan sa er ǫllu ræðr. Kemr hinn
dimmi dreki fliugandi naðr fraann neðan fra niða berr sier i
fiǫðrum flygr uǫll yfir niðhoggr nai nv man hon sǫkk
vaz.