Sendingin í glasinu

Á Vestfjörðum var bóndi einn; hann var kvongaður og bjó vel. Hann átti einhvern óvildarmann sem hafði hatur á honum. Sagt er að þessi óvildarmaður bónda hafi verið göldróttur og hafi ætlað að nota galdra sína við bónda og drepa hann með brögðum. Einn dag syfjar bónda mjög og segir við konu sína að hann haldi einhver sæki að sér og ætli hann að snara sér einhverstaðar. Hún segir að hann geti lagt sig í rúmið fyrir ofan sig, svo geti hún setið framan á hjá honum. Bóndi gjörir þetta og sofnar vært. Á meðan bóndi sefur kemur þar dálítill drenghnokki og kona spyr hann um erindi. Hann kveðst vera kominn til að drepa manninn hennar. Hún segir að hann, svo lítill angi, geti það ekki. Hann segist geta teygt úr sér ef hann vilji. Hún segir að ekki líti hann út til þess að geta það og segir sig langi til að sjá það. Drengurinn fór að teygja úr sér og konan var að smánarra hann til að gjöra sig stærri og stærri. Seinast varð hann svo stór að hann stóð hálfboginn í bænum og með höfuðið upp í rjáfri. Nú þykir konu hann orðinn nógu stór og spyr hann hvert hann geti ekki gjört sig lítinn líka. Hann segist hafa einhver ráð með það líka. Konan biður hann að sýna sér. Hann smáminnkar sig þá þangað til hann er orðinn aftur eins og hann var þegar hann kom. Kona spyr hvert hann geti gjört sig minni en þetta og gjörir hann sig þá talsvert minni en hann var. Kona segir að hann geti víst gjört sig enn minni; hann gjörir það. Kona tekur þá fram lítið glas og sýnir honum og spyr hvert hann geti gjört sig svo lítinn að hann komist ofan um stútinn á glasinu. Það segist hann geta. Hún segir hann skuli láta sjá og gjöra það. Hann fer ofan í glasið, en hún þrífur þá tappa, setur hann í og bindur líknabelg yfir og nú komst drenghnokkinn ekki upp úr glasinu því líknabelgurinn var yfir. Kona leggur frá sér glasið með drengnum í. Skömmu síðar vaknar bóndi og spyr konu sína hvert enginn hafi komið. Hún segir að komið hafi strákhnokki dálítill sem hafi sagt að hann ætti að drepa hann og fær honum glasið og segir hann sé þarna. Bóndi tekur við og segir um leið að hann hafi vitað að hann ætti góða konu, en ekki vitað eða ímyndað sér að hann ætti svo góða sem hann sæi hún væri. Síðan gjörir hann út af við púkann í glasinu, og eftir það varð hann eða kona hans ekki vör við neinar sendingar svo góðar sem púkinn var.