Grýluþula

Grýla er að vísu
gömul herkelling;
bæði á hún bóndann
og börnin tuttugu:
Fyrsti Skreppur,
önnur Skjóða,
þriðji Þröstur
og Þrándur hinn fjórði,
Botni, Brynki,
Böðvar, Höttur,
Stútur, Stefnir,
Stikill, Flaska,
Ausa, Askur,
Koppur, Kyppa,
Musull, Mukka.
Ól hún í elli
enn tvíbura
Sighvat og Surtlu
sem sofnuðu bæði.

Grýla kallar á börnin sín
þegar hún fer að sjóða til jóla.
Komi þið hingað öll til mín.
Leppur, Skreppur, Langleggur og Skjóða,
Brytjaðu Leppur bóg af nauti,
bjarndýrslær og þjó af kú,
kapalshrygginn býsna blautan,
bringukollinn og lendabú,
sauðarkrof og selinn feita
og svínsskammrif nokkuð fín.
Grýla kallar á börnin sín.

Þó mun ekki af þessu veita
ef þiggjum máltíð góða,
Leppur, Skreppur, Langleggur og Skjóða.
Sæktu vatnið síðan Skreppur,
sjálf hún Grýla mælti þá.
Undir láta lízt mér Leppur,
laglega það fara má.
Sjálf er ég eins og sigakeppur
og svo er líka hún Skjóða mín.
Grýla kallar á börnin sín.
Ef mér fótur óvart sleppur
upp þá gjöri ég hljóða,
Leppur, Skreppur, Langleggur og Skjóða.
Nú skal Leppur sjálfur sjóða,
sá það verkið dável kann.
Ketilinn Skreppur hefur til hlóða
og hellir á barma staðfullan.
En undir kynda á hún Skjóða
með úlfgrátt hár og síðar brýn.
Grýla kallar á börnin sín,
en Langleggur á að bjóða
öllu liðinu fróða,
Leppur, Skreppur, Langleggur og Skjóða.

Grýla reið fyrir ofan garð,
vildi finna Þorvarð;
með skorpinn fisk og skötubarð
skaut hún hann í Þorvarð.

Stígum við stórum
stundum til grunda.
Belg ber ég eftir mér
barnanna fulla
Hér læt ég skurka
fyrir skáladyrum:
„Vaknaðu gýgur.“
Ei vill gýgur vakna.
„Er framorðið?“
„Sól á milli augna þinna,
sofa máttu lengur
einn dúrinn drengur.“
„Hver er kominn úti?“
„Björn á brotnu skipi.“
„Hvað vill Björn?“
„Biðja um nálar.“
„Hvað vill Björn með nálar?“
„Að sauma segl.“
„Hvað gengur að segli?“
„Slitið af veðri.“
„Hvað gjörði hann við nálarnar
sem ég fekk honum í fyrragær?“
„Hann [gaf] Hala bróðir.“
„Hvað gjörði Hali við?“
„Kastaði út á miðja götu og sagði
að brenna skyldi á baki þeim sem ætti“
„Hvað ertu að segja núna?“
„Ég er að syngja á tölur mínar,
gott barn, því heilagt er á morgun.“

Источник: Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri (1862), Jón Árnason.

Текст с сайта is.wikisource.org