Vegtamskviða
eða
Baldrs dravmar

1 Senn vorv æsir
allir a þingi
ok asynivr
alla a mali,
ok vm þat ræðv
rikir tifar,
hvi væri Balldri
ballir dravmar.

2 Vpp ræis Oðinn,
alldinn gꜹtr,
ok hann a Slæipni
sǫðvl vm lagði;
ræiþ hann niðr þaþan
Niflhæliar til,
mætti hann hvælpi
þæim ær or hæliv kom.

3 Sa var bloðvgr
vm briost framan
ok galldrs fǫðvr
gol vm længi.
Framm ræið Oðinn,
folldvægr dvndi,
hann kom at háfv
Hæliar ranni.

4 Þa ræið Oðinn
fyrir ꜹstan dyrr,
þar ær hann vissi
vǫlv læiði.
Nam hann vittvgri
valgalldr kveða,
vnz nꜹðig ræis,
nas orð vm kvað:

5 «Hvat ær manna þat
mer okvnnra,
ær mer hæfir ꜹkit
ærfit sinni?
var ec snivin sniofi
ok slægin rægni
ok drifin dꜹggv,
dꜹð var æk længi.»

Oðinn kvað:

6 «Vægtamr ec heiti,
sonr æm æk Valtams;
sægþv mer or hæliv,
æc man or hæimi:
hvæim erv bekkir
bꜹgvm sánir,
flæt fagrlig
floþ gvlli?»

Vǫlva kvað:

7 «Her stændr Baldri
of brvgginn miǫðr,
skírar væigar,
liggr skiǫlldr yfir,
ænn asmægir
i ofvæni;
nꜹðvg sagðak,
nv mvn æk þægia.»

Oðinn kvað:

8 «Þægiattv, vǫlva!
þik vil ek fregna,
vnz alkvnna,
vil ec ænn vita:
hverr man Balldri
at bana verða
ok Oðins son
aldri ræna?»

Vǫlva kvað:

9 «Hꜹðr berr hafan
hroðrbarm þinig,
hann man Balldri
at bana verða
ok Oðins son
alldri ræna;
nꜹðvg sagðak,
nv mvn æk þegia.»

Oðinn kvað:

10 «Þægiattv, vǫlva!
þik vil ec fregna,
vnz alkvnna,
vil ec enn vita:
hverr man hæipt Hæði
hæfnt of vinna
æða Balldrs bana
a bal væga?»

Vǫlva kvað:

11 «Rindr berr Vala
i væstrsǫlvm,
sa man Oðins sonr
æinnættr væga:
hǫnd vm þvær
næ hǫfmbir,
aðr a bal vm berr
Balldrs andskota;
nꜹðvg sagðak,
nv mvn ec þegia

Oðinn kvað:

12 «Þegiattv, vǫlva!
þik vil ek fregna,
vnz alkvnna,
vil ec enn vita:
hveriar ’ro þær mæyiar,
ær at mvni gráta
ok a himin verpa
halsa skꜹ́tvm

Vǫlva kvað:

13 «Ertattv Vægtamr,
m æk hvgða,
hælldr ærtv Oðinn,
alldinn gꜹtr.»
Oðinn kvað:
«Ertattv vǫlva
næ vis kona,
hælldr ærtv þriggia
þvrsa moðir

Vǫlva kvað:

14 «Hæim rið þv, Oðinn!
ok ver hroðigr!
sva komir manna
mæirr aptr a vit,
ær lꜹss Loki
liðr or bǫndvm
ok ragnarǫk
rivfændr koma.»

Источник: Sophus Bugge: Sæmundar Edda (1867).

Текст с сайта Old Norse etexts