Darraðarljóð

1.
Vítt es orpit
fyr valfalli
rifs reiðiský.
Rignir blóði.
Nú es fyr geirum
grár upp kominn
vefr, verþjóðar
sás vinur fylla
rauðum vefti
Randvés bana.

2.
Sjá es orpinn vefr
ýta þörmum
ok harðkléaðr
höfðum manna.
Eru dreyrrekin
dörr at sköftum
járnvarðr yllir,
en örum hrælaðr.
Skulum slá sverðum
sigrvef þenna.

3.
Gengr Hildr vefa
ok Hjörþrimul,
Sanngríðr, Svipul
sverðum tognum.
Skaft mun gnesta
skjöldr mun bresta,
mun hjalmgagarr
í hlíf koma.

4.
Vindum, vindum
vef Darraðar,
þanns ungr konungr
átti fyrri.
Fram skulum ganga
ok í folk vaða,
þars vinir órir
vápnum skipta.

5.
Vindum, vindum
vef Darraðar
ok siklingi
síðan fylgjum.
Þar séa bragna
blóðgar randir
Gunnr ok Göndul,
þærs grami fylgðu.

6.
Vindum, vindum
vef Darraðar,
þars vé vaða
vígra manna.
Látum eigi
líf hans farask.
Eigu valkyrjur
vals of kosti.

7.
Þeir munu lýðir
löndum ráða,
es útskaga
áðr of byggðu.
Kveðk ríkjum gram
ráðinn dauða.
Nú es fyr oddum
jarlmaðr hniginn.

8.
Ok munu Írar
angr of bíða,
þats aldri mun
ýtum fyrnask.
Nú es vefr ofinn,
en völlr roðinn.
Munu of lönd fara
læspjöll gota.

9.
Nú es ógurligt
umb at lítask,
es deyrug ský
dregr með himni.
Mun loft litat
lýða blóði
es sóknvarðir
syngva kunnu.

10.
Vel kváðum vér
of konung ungan
sighljóða fjölð.
Syngum heilar.
En hinn nemi,
es heyrir á,
geirfljóða hljóð
ok gumum segi.

11.
Ríðum hestum
hart út berum
brugðnum sverðum
á braut heðan.