Hjálmarskviða

1.
«Hvat er þér, Hjálmarr?
Hefr þú lit brugðit,
þik kveð ek mæða
miklar undir;
hjálmr er þinn höggvinn,
en á hlið brynja;
nú kveð ek fjörvi
of farit þínu.»

Hjálmarr kvað:

2.
«Sár hefi ek sextán,
slitna brynju:
svart er mér fyrir sjónum,
sék-a ek ganga;
hneit mér við hjarta
hjörr Angantýs,
hvass blóðrefill
herðr í eitri.»

3.
Áttak á foldu
fimm tún saman,
en ek því aldri
unða ráði;
nú verð ek liggja
lífs andvani,
sverði undaðr,
í Sámseyju.

4.
Drekka í höllu
húskarlar mjöð,
menjum göfgir,
at míns föður;
mæðir marga
mungát fira,
en mik eggja spor
í enju þjá.

5.
Hvarf ek frá hvítri
hlaðs beðgunni
á Agnafit
útanverðri;
saga mun sannask,
sú er hon sagði mér,
at aftr koma
eigi mundak.

6.
Hvarf ek frá fögrum
fljóða söngvi,
ótrauðr gamans
austr við Sóta;
för skundaðak
ok fórk í lið
hinzta sinni
frá hollvinum.

7.
Drag þú mér af hendi
hring inn rauða
færðu inni ungu
Ingibjörgu;
sá mun henni
hugfastr tregi,
er ek eigi kem
til Uppsala.

8.
Hrafn flýgr austan
af háum meiði,
flýgr honum eftir
örn í sinni;
þeim gef ek erni
efstum bráðir;
sá mun á blóði
bergja mínu.»