* * *
Hꜹgni qvaþ:
[1] « . . . . . .
. . . . . . .
. . . . . . .
. . . . . . .;
[hvat hefir Sigvrþr
til] saka vnnit,
er þv frǫcnan uill
fiorvi nęma?»
Gvnnar qvaþ:
[2] «Mer hefir Sigvrþr
selda eiþa,
eiþa selda,
alla logna;
þa vęlti hann mic,
er hann vera scyldi
allra eiþa
einn fvlltrvi.»
Hꜹgni qvaþ:
[3] «Þic hefir Brynhildr
bꜹl at gerva
heiptar hvattan
harm at vinna;
fyrman hon Gvðrv́no
goðra raþa,
enn siþan þer
sin at nióta.»
[4] Svmir vlf sviþo,
svmir orm sniþo,
svmir Gothormi
af gæra deildo;
aþr þeir mętti
meins vm lystir
a horscom hal
hendr vm leggia.
[5] Soltinn varþ Sigvrþr
svnnan Rinar,
hrafn af meiþi
hát callaði:
«Ycr mvn Atli
eggiar rioþa,
mvno vígscá
of viþa eiþar.»
[6] Vti stoþ Gvðrun
Givca dottir
oc hon þat orða
allz fyrst vm qvað:
«Hvar er nv Sigvrþr
seggia drottinn,
er frǫndr minir
fyrri ríþa?»
[7] Einn þvi Hꜹgni
andsvor vęitti:
«Svndr hꜹfom Sigvrþ
sverþi hꜹgginn,
gnapir ę grár iór
yfir gram dꜹþom.»
[8] Þa qvað þat Brynhildr
Bvdla dottir:
«Vel scolot niota
vapna oc landa;
einn mvndi Sigvrþr
ꜹllo raþa,
ef hann lengr litlo
lifi heldi.
[9] Vęria þat sęmt,
at hann sva reþi
Givca arfi
oc Gota mengi,
er hann fimm sono
at folcroþi
gvnnarfvsa
getna hafþi.»
[10] Hló þa Brynhildr
— bǫr allr dvnþi —
eino sinni
af ꜹllom hvg:
«Lengi scoloþ niota
landa oc þegna,
er þer frǫcnan gram
falla letoþ.»
[11] Þa qvaþ þat Gvþrvn
Givca dottir:
«Mioc melir þv
miclar firnar;
gramir hafi Gvnnar
gꜹtvaþ Sigvrþar!
heiptgiarns hvgar
hefnt scal verþa.»
[12] Fram var qvelda,
fiolþ var drvccit,
þa var hvivetna
vilmal taliþ;
sofnoþo allir,
er i sęing qvomo,
einn vacþi Gvnnarr
ꜹllom lengr.
[13] Fót nam at hrǫra,
fiolþ nam at spialla,
hitt herglꜹtvþr
hyggia tęþi,
hvat þeir a baþmi
baþir sꜹgðo
hrafn ey oc orn,
er þeir heim riþo.
[14] Vacnaþi Brynhildr
Bvðla dottir
dis scioldvnga
fyr dag litlo:
«Hvetiþ mic eþa letiþ mic
— harmr er vnninn —
sorg at segia
eþa sva lata!»
[15] Þꜹgdo allir
viþ þvi orði,
fár kvnni þeim
flioþa-latom,
er hon gratandi
gorðiz at segia
þat er hlǫiandi
hꜹlþa beiddi.
Brynhildr qvaþ:
[16] «Hvgða ec mer, Gvnnarr!
grimt i svefni,
svalt alt i sal,
ętta sęing kalda;
enn þv, gramr! riþir
glꜹms andvani,
fiotri fatlaþr,
i fianda liþ;
sva mvn ꜹll yðor
ętt Niflvnga
afli gengin,
eroþ eiþrofa.
[17] Mantattv, Gvnnarr!
til gorva þat,
er þit bloþi i spor
baðir rendvt;
nv hefir þv hanom þat alt
illo lꜹnat,
er hann fremstan sic
finna vildi.
[18] Þa reyndi þat,
er riþit hafði
moþigr a vit
mín at biþia,
hve herglꜹtvþr
hafði fyrri
eiþom haldit
viþ inn vnga gram.
[19] Benvond of let
brvgdinn gvlli
margdyrr konvngr
a meþal occar;
eldi váro eggiar
vtan gorvar,
enn eitrdropom
innan fádar.»
Her er sagt i þessi qviþo fra dꜹþa Sigvrdar, oc vikr her sva til, sem þeir drępi hann vti; enn svmir segia sva, at þeir drępi hann inni i reckio sinni sofanda. Enn þyþverscir menn segia sva, at þeir drępi hann vti i scogi, oc sva segir i Gvðrvnarqviþo inni forno, at Sigvrþr oc Givca synir hefði til þings riþit, þa er hann var drepinn; enn þat segia allir einnig, at þeir svico hann i trygð oc vógo at hanom liggianda oc obvnom.
Источник: Sophus Bugge: Sæmundar Edda (1867).
Текст с сайта Old Norse etexts