На пустыре цветок простой
расцвел несмело.
Под вечер ласточка домой
над ним летела.

И увидала скромный цвет —
и полюбила.
Теперь без друга ей весь свет —
пустырь унылый!

А на заре под ветром злым
от стужи сник он,
и птица реяла над ним
с тоскливым криком.

Það var eitt sinn eyrarblóm
á eyðistað,
og lítill fugl að kvöldi kom
og kyssti það.

Hann elskaði svo undurheitt
sitt eyrarblóm,
og veröldin var án þess öll
svo auð og tóm.

Að morgni eftir nepjunótt
og nístingsél
fram og aftur flögrar hann
um frosinn mel.