Í Þjóðólfshaga í Holtum bjó bóndi sá er Jón hét Einarsson (faðir hans bjó þar og á undan honum) og kona hans er hét Kristín Gunnlaugsdóttir í Múlakoti Sigurðssonar og Sigríðar Ólafsdóttir frá Múlakoti Gíslasonar og Jóhönnu Maríu.
Þar í Þjóðólfshaga eru hellrar margir. Einn af þeim heitir Heyhellir, fyrir framan bæinn og undir bænum. Tekur hann nafn af því að hey er í honum haft. Þar setti Kristín upp sauðamjólk sína og eftirmjöltina í skál þar í hellinum.
Það bar til nýlundu um sumarið að eftirmjöltin hvarf úr skálinni. Eignaði húsmóðirin þar það húsfólki sínu. Svo var hellinum læst og fór allt á sömu leið.
Um sumarið andaðist Sigríður Ólafsdóttir móðir hennar. Lét þá Kristín ofurlítið af hverjum rétti í skálina og hvarf það eins og mjólkin. Eftir það fór hún að láta flóaða mjólk og fór svo fram um sumarið.
En um haustið lá silfurskeið ákaflega falleg í skálinni. Eftir það hætti mjólk að hverfa. Gamli Magnús sem mér sagði sögu þessa og þar var þá unglingspiltur, sá skeiðina og dáist að henni og fegurð hennar.
(Þjóðsagnasafn Jóns Árnasonar)