Þ

þaðan, adv. (1) thence, from there (þ. heldu þeir suðr til Danmerkr); þ. af = þ. (þ. af falla ár þær, er svá heita); hón var skamt þ. á veizlu, she was a little way off, at a feast; (2) fig., þ. mátti skilja, thence it could be understood; skulu vér þ. at vera, we will be on that side; þ. af veit ek, therefrom I know; allan helming, eða þ. af meira, a full half and even more; (3) of time, after that (þ. eru tólf nætr til Þorláks-messu); þ. af, þ. frá, þ. í frá, from that time (þ. af varð hann hinn grimmasti).

þaðra, adv. there, = þar.

þafðr, pp., see ‘þefja’.

þaga, f. silence, in ‘endr-þaga’.

þagall, a. silent, = þögull.

þagat, adv. thither, = þangat.

þagga (), v. to silence, put to silence (þ. mann, börn).

þag-mælskr, a. silent, discreet.

þagna (), v. to become silent (konungr þagnar við); síðan er hann þagnaði, when he left of speaking.

þagnar-, gen. from ‘þögn’; -hald, n. keeping silent; -stund, f. pause; -tími, m. time of silence.

þak, n. (1) bed-cover; (2) thatch, roof.

þakiðr, pp. from ‘þekja’; kunna mjöt þakinna næfra, to know how many bark-flakes to use in thatching.

þakka (), v. to thank (þ. e-m e-t).

þakkan, f. thanking, thanks.

þakk-látligr, a. grateful (-látlig tár); -látr, a. thankful, grateful; -læti, n. thank-fulness, gratitude; -næmr, a. = -látr; -samliga, adv. thankfully, gratefully; biðja -samliga, to be, hard; -samligr, a. thankful, grateful.

þak-lauss, a. thatchless, roofless; -næfrar, f. pl. bark used for thatching; -vana, a. indecl. = -lauss.

þambar-skelfir, m. paunch-shaker, a nickname.

þang, n. sea-weed, sea-wrack.

þangat, adv. thither, to that place (hann hleypr þ.); hingat ok þ., hither and thither; þ. til, till that time.

þangat-ferð, -för, f. a journey thither; -koma, f. a coming thither arrival.

þang-floti, m. drift of sea-weed; -skurðr, m. cutting of sea-weed.

þannig, þannug, þanninn, adv. = þann veg; (1) that way, thither (þeir höfðu þ. farit kaupferð); (2) this way, thus, so (Þorkell grunar, hvárt þ. mun farit hafa).

þanns = þann es, þann er.

þar, adv. (1) there, at that place (þ. var fjölmenni mikit); þ. er, þ. sem, there where; þeir þóttust þar eiga allt traust er hann var, they thought that all their hope was there where he was; fig. there, in that case, at that point (lýkr þar viðskiptum þeira); þ. sem, þ. er, whereas; þú gerir þik góðan, þ. sem þú ert þjófr ok morðingi, whereas thou art both thief and murderer; mun F. annat ráð taka, þar sem hann hefir drepit Njál föðurbróður minn, seeing that he has killed N.; (2) there, thither (var þat ákveðit nær konungr skyldi þar koma); (3) with prep. = an oblique case of the demonstrative pronoun þ. af, therefrom, from that, = af því þ. at, thereat; þ. á, thereupon; þ. eptir, after that, thereafter; þ. fyrir, therefore; þ. í, therein; þ. í móti, in return (þ. í móti vil ek eiga hálft dýrit); þ. með, therewith, besides; þ. ór, there from, there out of; þ. til, thereto; þ. til er, to the place where (O. gekk þ. til, er H. var); till, until (konungr ríðr langa leið til er hann finnr eitt hús); þ. um, about that, = um þat (verið eigi þ. um hugsjúkir); þ. undir, there underneath; þ. út í frá, furthermore, besides; þ. við, thereby, by that; þ. yfir, there above.

þara-brúk, n. heap of sea-weed; -nytjar, f. pl. the use of sea-weed.

þar-borgarmaðr, m. inhabitant of that town.

þarfa (), v. impers., e-m þarfar e-t, it is necessary for one, one is in want of (fekk svá mikinn fjárhlut sem honum þótti sér þ.).

þarfa-gangr, m. urine, excrement.

þarfi, a. needing, in want of (þá er hann þykkist liðs þ. vera).

þarfindi, n. pl. things needful, necessaries (keypti sér mat ok önnur þ.).

þarf-lausa, f. = -leysa; -lausligr, a. needless; -lauss, a. needless, useless (-laust eyrendi); at -lausu, needlessly; -látliga, adv. meekly, humbly; -látr, a. humble; -leysa, f. needlessness (láta þat mart eptir börnum, er -leysa er); -leysi, n. = -leysa.

þarfleysu-, in compounds, useless, mischievous (-erendi, -forvitni, -glens, -hugsan, -tal, -upphlaup).

þarf-liga, adv. humbly = -látliga; -ligr, a. useful.

þarfna (), v. to be needful, necessary; refl., þarfnast, to lack, want, be without, with acc. (svá at vit þarfnimst eigi alla góða hluti).

þarfhan, f. need, want.

þarfr, a. useful (hann var þeim þ.).

þarf-samliga, adv. duly, gratefully; -sæll, -sælligr, useful, profitable.

þari, m. sea-weed.

þar-koma, -kváma, f. coming there, arrival; -kominn, pp. arrived there; -lands, adv. in that land.

þarlands-höfðingi, -maðr, m. a chief, native, of that land.

þar-lendr, -lenzkr, a. native.

þarmr (-s, -ar), m. gut, intestine; cf. ‘endaþarmr’, ‘smáþarmar’.

þarna, adv. there (menn fara þ.).

þarnast (), v. refl., see ‘þarfna’.

þars, adv. = þar es, see ‘þar’.

þar-vera, -vist, f. sojourn (staying) there, at that place.

þat, pron. (1) neut. from ‘sá’, that, it (þ. var einhverju sinni, at); (2) so = svá (sagðist hann mundu vera þeim þ. úþarfr sem hann mætti); (3) conj. that, = at (sagði sönn tíðindi af ferðum Þorgils ok þat hann hafði eltan Hrafn á fjöll upp).

þat-ki, ’that not’; þatki at, when … not (til hvers skal ek þjóna honum lengr, þatki at ek fá mála minn falslaust); not even that (þatki at þú hafir brœkr þinar).

þatz = þat es, þat er, = þaz.

þatztu = þat es þú, that which thou.

þaular, f. pl. complicated state of things; mæla sik í þ., to talk oneself into troubles.

þaular-vágr, m. winding creek (róum út ór þessum -vági).

þausn, f. bustle, wild fray, tumult.

þausna-lauss, a. without tumult.

þaz = þatz, þat es, þat er.

þá, adv. (1) then, at that time (var hón þá fjórtán vetra gömul); þá er, þá es, when (Y. var með þorvaldi, þá er Einarr var veginn); þá ok þá, at every moment (létu sem þeir mundi fara norðir þá ok þá); (2) then, there-upon (et næsta Gunnari sat Njáll, þá Skarphéðinn, þá Helgi, þá Grimr); (3) then, in that case (þykki mér þá vel sýslat, ef þú heyrir orð Svíakonungs); (4) pleonastic, beginning the apodosis, then (ok er Illugi bjóst, þá sat Gunnlaugr í stofu); en af því at…, þá, þá hann miskunn af konunginum, but because…, then he received mercy from the king; (5) when, = þá er (ferr nú til Arna, þá konungr er þar at veizlu).

þá, f. thawed ground (þeir reka spor sem hundar bæði á þá ok hjarni).

þá-fjall, n. ‘thawed fell’; henda hrein á -fjalli, to catch a reindeer on the thawing hill-side.

þá-leiðar, -leiðis, adv. that way, thus, = á þá leið.

þána (), v. to thaw, = þiðna.

þás, conj. when, = þá es, þá er.

þáttr (gen. þáttar, pl. þættir, acc. þáttu), m. (1) a single strand of a rope (skar í sundr átta þáttuna í festinni); fig., þættir ættar minnar, strands of my race; (2) section, division, esp. a section of law (kristinna laga þ.); (3) short story (Þ. Orms Stórólfssonar).

þefa (), v. to smell, sniff.

þefaðr, pp., illa þ., ill-smelling, foul.

þefan, f. smelling, smell.

þef-góðr, a. sweet-smelling.

þefja (þafða, þafðr), v. to stir, thicken; remains only in the pp.; hann hafði þá eigi þafðan sinn graut, he had not cooked his porridge thick.

þefja (), v. (1) to smell; (2) to emit a smell (min fœzla þefjar betr hverjum ilm).

þefjaðr, pp. smelling (vel þ.).

þefka (), v. to smell, = þefja.

þef-lauss, a. smell-less, vapid.

þefr, m. (1) smell; (2) taste.

þega, f. present, gift (dýrlig þ.).

þegar, adv. (1) at once, forthwith (hón gekk þ. til hans); þá var hann þ. fjarri, then he was already far away; þ. á unga aldri, when quite young; þ. í stað, at once; Þ. bar merkit þ. eptir honum, immediately after him; (2) þ. er, þ. es, þ. sem, þ. at, as soon as; (3) = þ. er (þ. Skapti vissi þetta, gekk hann til búðar Snorra goða).

þegars = þegar er, as soon as.

þegat, adv. = þangat, þagat.

þegja (þegi, þagða, þagat), v. to be silent (R. þagði við); þegi þú!, be silent!; with gen., þegi þú þeira orða, keep silence from such words, speak not so; þ. yfir e-u, to keep silent about, conceal (kvað hana hølsti lengi hafa, þagat yfir svá góðri ætt).

þegn, m. (1) thane, franklin, freeman, man; Mörðr kvaddi oss kviðar þegna níu, M. summoned us nine franklins on this inquest; hann lézt eigi vita, hverr þ. hann væri, he said he knew not what person he was; þ. ok þræll, freeman and bondman, all men; ek ok mínir þegnar, I and my men; (2) a good (liberal) man (svá er sagt, at hann sé ekki mikill þ. við aðra menn af fé sínu); (3) liegeman, subject (þeir játuðu skattgjöfum ok gerðust konungs þegnar).

þegn-gildi, n. the weregild for a ‘þegn’ 3.

þegnskapar-maðr, m. liberal man.

þegn-skapr, m. (1) honour; leggja (fela) e-t undir -skap sinn, to swear upon one’s honour, pledge one’s honour to a thing; (2) liberality, generosity (honum eyddist fé fyrir-skapar sakir); reyna -skap Flosa, to put Flosi’s generosity to the proof; -skylda, f. the duty of a thane towards his liege lord, allegiance (játa e-m -skyldu).

þeima, old dat., sing. and plur., = þessum, to this, to these (á þ. bœ, á þ. mánuðum).

þeimon, þeimun, all the = þeim mun (þ. harðara).

þeims = þeim es, þeim er.

þeir (þær, þau), demonstr. pron. pl. they, those, answering to the sing. ‘sá, sú, þat’, and ‘hann, hón, þat’; (1) the neut. pl. ‘þau’ as collective for a masc. and fem.; síðan gengu þau (sc. Njáll and Bergthora) inn bæði; (2) ‘þeir’ is frequently used before an adv., or a prep. with its complement; þeir norðr þar, those there in the north; þeir fyrir austan árnar, those east of the rivers; (3) pleonast. before the names of two or more persons; þau Ásgerðr ok Þorsteinn, Asgerd and Thorstein; börn þeira Hildigunnar ok Kára váru þeir Starkaðr ok Flosi, the children of H. and K. were these, S. and F.; þeir feðgar, father and son; (4) ellipt., before the name of a single person; þeir Oddr, O. and his men; frá skiptum þeira Þórðar, about the dealings of Thord and Björn; þau Asgerðr, Asgerd and her son (Thorstein).

þeirs = þeir es, þeir er, those who.

þeisti, m. black guillemot.

þekja (þak; þakta; þakiðr, þaktr, þakinn), v. to thatch, cover; skjöldum er salr þakiðr, the hall is thatched with shields; þ. sundit alt með skipum to lay the ships right across the sound.

þekja, f. thatch, roof.

þekki-liga, adv. with grace; -ligr, a. handsome; eigi -ligr, ill-favoured.

þekkja (-ta, -tr), v. (1) to perceive, espy, notice (ok er konungr þekkir, at sveinninn er heill); þás bani Fáfnis borg of þátti (old pret. = þekti), when Fafnir’s slayer espied the burg; (2) to comprehend (mátt þú nú þat þ., er fyrr sagða ek þér); (3) to know, recognize (þóttist hón þ. barnit); (4) refl., þekkjast e-t, to comply with, consent to, accept of (þeir þektust þetta boð gjarna); þ. e-m, to please; megi þér (dat.) mitt líf þ., may it please thee.

þekkr, a. agreeable, liked; þ. e-m or við e-n (þýðr em ok þ. við sína menn).

þekt, f. agreeableness.

þekta (-kta), v. to silence; hann þekti menn af orðum þessum, he forbade men to utter these words.

þel, n. the inner and finer wool.

þél, f. file (þ. er smiðar-tól).

þéla (), v. to file, = sverfa.

þela-högg, n. ice-hoe; -lauss, a. unfrozen, thawed, of the ground (illt yfirferðar, þá er þelalaust er).

þel-högg, n. = þelahögg.

þeli, m. frozen ground, frost in the ground (var þá allr þ. ór jörðu).

þelli, n. fine-wood; -safi, n. the sap of a young pine-trees (þeir átu -safa); -viði, n. pine-trees.

þéna (, or -ta), v. to serve.

þénari, m. servant.

þénasta, f. service, = þjónusta.

þengill, m. poet. prince, king.

þenja (þen; þandi; þaniðr, þandr, þaninn), v. to stretch, extend (þ. skinn, húð); þ. vömbina, to distend, fill the belly.

þerfi-ligr, a. useful, convenient.

þermlast (), v. refl. (1) to lack, miss, want, with gen. (þá er maðr þermlast síns gripar); (2) to differ from, with dat. (allt mál þat, er þerm. last alþýðligu orðtaki).

þerms-ligr, a. meet, fit.

þerna, f. (1) tern; (2) maid-servant.

þerra (-ða, -ðr), v. (1) to dry, make dry (þ. hey, föt); (2) to dry, wipe (griðkona þerði fœtr sína á þúfu); hann þerði blóðit af andlitinu, he wiped the blood off the face; hón tók skikkjuna ok þerði með blóðit alit, and wiped off all the blood with it; þ. sér á e-u, to wipe oneself on or with a thing.

þerra, f. towel, = handklæði.

þerra-leysi, n. want of dry weather.

þerri-dagr, m. dry day; -leysa, f. wet season.

þerrileysu-sumar, n. wet summer.

þerrir (gen. -is, pl. -ar), m. (1) drying; breiða e-t til þerris, to spread it out for drying; (2) dry weather (um haustit kómu þerrar góðir).

þerri-samr, a. good for drying, of a season; -sumar, n. dry summer (= þerrisamt sumar).

þess, gen. sing. from ‘sá, þat’; (1) denoting mode, kind, manner, so, thus, of that kind (sér þú nú þess, er þér þykki með undarligu móti); hefi ek nökkut þ. gört, at þér mislíki, have I done aught that it should mislike thee? (2) þ. er, in so far as (hón var allra kvenna kurteisust at öllum hlutum, þ. er hann hafði spurt); þ. þó, at, yet so that (vilda ek helzt hafa atferð ok höfðingskap Hrólfs kraka, þ. þó, at ek helda allri kristni ok trú minni); (3) with a compar. the more, so much the more, = því (þ. meirr er hinn drekkr, þ. meirr þyrstir hann).

þess-háttar, gen. of that kind.

þessi (þessi, þetta), demonstr. pron. this (þ. kona, or kona þ.); í þessu, in this moment.

þess-konar, gen. of that kind; -liga, adv. on this wise; -ligr, a. of such appearance, such (-ligr er varningr þinn).

þétt-ligr, a. tight (skipin eigi -lig).

þéttr, a. tight, watertight, opp. to ‘lekr’ (í skinnbrókum þéttum).

þeygi, conj. yet not, = þó eigi; þ. Guðrún gráta mátti, yet G. could not weep; þeygi … þótt, notalthouah.

þeyr (gen. þeys, pl. þeyir), m. thaw.

þeysa (-ta, -tr), v. (1) to spirt out, gush forth (þeysti E. upp ór sér spýju mikla); (2) to make rush on (þá þeysti hann líð sitt at þeim fram); þ. reiðina, to ride at a gallop; with dat. (þ. út úvígum her ór borginni); absol., þeir þeystu þá sem harðast at þeim, they rushed violently on them; (3) refl., þeysast, to dash, rush on (þá þeystist eptir allr múgrinn).

þeyta (-tta, -ttr), v. to make sound; þ. lúðr, to blow the trumpet.

þey-viðri, n. thawing weather, thaw, = þeyr.

þið or þit, dual. ye.

þiðinn, a. thawed free from ice.

þiðna (), v. to thaw, melt away (fyrr en ísa leysti ok sjár tœki at þ.).

þiðurr (gen. þiðurs, pl. þiðrar), m. wood-grouse, capercailye.

þiggja (þigg; þá, þágum; þeginn), v. (1) to receive, accept of; þ. e-t af e-m, at e-m, to receive (get) from one, at one’s hands; þ. e-t at gjöf, to receive as a present; þ. e-n undan, to get one relieved, set free (ef þér vilit þessa menn undan þ.); (2) absol., to take lodging, receive hospitality for a night (þigg þú hér, Sigurðr!); (3) to accept (þóttist jarl þá vita, at Óðinn mundi þegit hafa blótit).

þikkja, v.; see ‘þykkja’.

þil, n. = þili; -far, n. deck of a ship; -fjöl, f. deal-board.

þili, n. wainscot, panel, board, partition (þeir brutu upp þilit).

þili-viðr, m. wainscot.

þilja (þil; þilda; þilitir, þildr, þilinn), v. to cover with deals, to board, plank.

þilja, f. deal, plank, planking, esp. on a ship; pl. the deck (far þú undir þiljur niðr).

þing, n. (1) assembly, meeting; esp. for purposes of legislation, a parliament; slíta þingi, segja þ. laust, to dissolve a meeting; (2) parish; (3) district, county, shire; vera í þingi goða, to be in the district of such and such a ‘goði’, to be his liegeman, in his jurisdiction; (4) interview, of lovers; vera í þingum við konu, to have a love intrigue with a woman (þat var talat, at Þorbjórn væri í þingum við Þórdísi); (5) in pl. things articles, valuables (síðan tók hón þing sín, en Þorsteinn tók hornin).

þinga (), v. (1) to hold a meeting (konungar tóku þar veizlur ok þinguðu við bœndr); (2) to consult, discuss (ekki veit ek, hvat þeir þinga); þeir þinguðu um, hvat at skyldi gøra, they discussed what was to be done.

þinga-menn, m. pl. the housecarles or bodyguard of King Canute and his successors in England.

þingan, f. debate, holding counsel.

þinga-prestr, m. vicar of a parish.

þingat, adv. thither, = þangat.

þing-boð, n. ‘assembly-summons’, in the shape of a stick, cross, or axe; -borinn, pp. presented at an assembly; -brekka, f. bank or slope at an assembly-place; -deila, -deild, f. a quarrel at a public meeting.

þingfarar-kaup, n. a fee for travelling to the parliament.

þing-fastr, a. belonging, to a certain county (þing); -ferð, f. journey to the ‘þing’; -festi, f. domicile in a þing-community; -fœrr, a. able to go to a public assembly; eiga -fœrt = eiga -gengt; -för, f. = -ferð; -gengt, a. n., in the phrase, eiga -gengt, to have free admission to the ‘þing’; -há (pl. -hár), f. a þing-district or community (konungr fór í allar -hár ok kristnaði þarallan lýð); -heimr, m. the assembly at a ‘þing’; -helgr, f. (1) the consecrated precincts or boundary of a public assembly; (2) the ceremony of hallowing an assembly; -heyjandi, m. a ‘þing-performer’, any person who visits a ‘þing’, on a summons to perform any public duty; -hús, n. a house in which a meeting is held, esp. a Jewish synagogue; -kostr, m. = -veizla; -lag, n. the public standard of value, as fixed at a ‘þing’; -lausnir, f. pl. the dissolution of a parliament (skal hann eigi fara af þingi fyrir -lausnir); -logi, m. one who breaks his engagement to attend a meeting; -lok, n. the conclusion (end) of a ‘þing’; -maðr, m. (1) a person present at an assembly, a member of parliament; (2) a liegeman belonging to this or that þing-community (þeir vóru -menn Þorgeirs goða).

þingmanna-leið, f. the way taken in riding to the ‘þing’; -lið, n. the king’s housecarles in England.

þing-mark, n. (1) the boundary or precincts of a public assembly; (2) district jurisdiction (ef maðr tekr hjú ór öðru -marki); -mót, n. a public meeting; -nest, n. provisions on a journey to the ‘þing’; -reið, f. a riding to attend parliament; -reitt, a. n., in the phrase, eiga -reitt = eiga -fœrt; -rikr, a. influential in the parliament; -rof, n. dissolution of a public meeting.

þings-afglöpun, f. contempt of the ‘þing’; -boð, n. = þingboð.

þingskapa-bálkr, -þáttr, m. the section of law relating to ‘þingsköp’.

þing-sköp, n. pl. the rules or regulations of a parlament; -sókn, f. = -há; -staðr, m. a place where a parliament is held; -stefna, f. a summons to a ‘þing’; -stöð, f. = -staðr; -tak, n. the passing of a law by a public meeting.

þingu-nauðr, m. (1) a member of a community or ‘þing’; (2) parishioner.

þing-veizla, f. entertainment at an assembly; -vika, f. the week during which the parliament sits; -vist, f. = -festi; -víti, n. a fine for not appearing when summoned; -vært, a. n., in the phrase, eiga -vært, to be allowed to be present at a ‘þing’, of an outlaw; -völlr, m. ‘parliament-field’, a place where the ‘þing’ sat.

þinig, þinnig, adv. poet. hither, = þenna veg.

þinn (þin, þitt), possess. pron. thy, thine; þ. heljar-karl, thou hell-carle!; hundrinn þ., thou dog!

þinnig, adv.; see ‘þinig’.

þinull, m. the edge-rope of a net.

þinurr, m. (1) a kind of resinous fir-tree; (2) fig. bow.

þistill, m. thistle (þistlar ok illgresi).

þit or þið, dual, ye two, = it, ið.

þíða (þídda, þíddr), v. to melt, thaw (síðan vóru eldar görvir ok þídd klæði manna).

þíðna (), v.; see ‘þiðna’.

þíðr, a. not ice-bound, thawed (ísum þakt eða þítt); meðan áin er þíð, whilst the river is open.

þínsligr, a. like thee.

þísl, f. poet. cart-pole.

þjakaðr, pp. exhausted, worn (þ. af kulda, göngu ok erviði).

þjarfr, a. (1) unleavened, of bread; (2) fresh, of water; (3) insipid, flat.

þjarka, f. quarrel (gøra þjörku).

þjarma (), v. to handle roughly (þ. at e-m).

þjá (þjá, þjáða, þjáðr), v. to constrain, enthral, enslave; hann var þjár til vinnu, he was forced to work as a bondsman.

þjákaðr, pp. = þjakaðr.

þjálmi, m. snare, trap, toil.

þján, f. bondage, servitude, oppression (þján á þrældómr).

þjáning, f. affliction, distress.

þjokk-liga, adv. frequently, often.

þjokkr, a. thick, dense, = þykkr.

þjó, n. the thickest part of the thigh.

þjóð (pl. -ir), f. people, nation (allar þjóðir ok tungur); þ. eru þrír tigir, thirty make a ‘þjóð’; þ. veit, ef þrir ‘ro, what three know, all the world (soon) knows.

þjóðann, m. poet. prince, ruler.

þjóð-á, f. great river, chief river; -braut, f. high road; -drengr, m. good man, brave fellow; -gata, f. = -braut; -góðr, a. very good, excellent; -hagr, a. masterly in skill or craft; -hlið, n. public (main) gate; -konungr, m. great king, sovereign; -kunnr, a. very famous; -land, n. great country; -leið, f. high road, esp. on the sea (sigldu þeir -leið til líðandisness); -leiðr, a. much hated, execrated; -lygi, f. great lie, slander, calumny; -löð, f. hearty welcome; -menni, n. brave man; -mærr, a. glorious; -nýtr, a. very excellent; -ráð, n. excellent plan (þetta þykkir mér -ráð); -skáld, n. great poet; -smiðr, m. master-craftsman, great artist; -stefna, f. a meeting of the whole people, public meeting; -sterkr, a. very strong; -sýniliga, adv. in the sight of all people, openly; -sýniligr, a. open, clear, vehement; -vegr, m. high road, = -braut; -vel, very well, excellently; -vitnir, m. poet. the great wolf.

þjófa (), v. to call one a thief.

þjóf-laun, f. thievish concealment of a thing; -ligr, a. thievish.

þjófnaðr (gen. -ar), m. theft.

þjófr (-s, -ar), m. thief.

þjófs-augu, n. pl. thief’s eyes.

þjóf-skapr, m. theft; -snara, f. thief’s halter (hanga í -snöru).

þjófs-nafn, n. the name of a thief; -nautr, m. a partaker with thieves (illa er þá, ef ek em -nautr).

þjóf-sók, f. a charge or accusation of theft; -stolinn, pp. stolen.

þjó-hnappr, m. buttock; -leggr, m. the thigh bone.

þjóna (), v. (1) to serve (settist hann heima ok þjónaði ekki konungi); þ. til e-s, to serve, pay homage to (kvaðst hann skyldr at þ. til konungs); to deserve (launa þeim sem þeir hafa til þjónat); þ. undir e-n, to serve under one; (2) to attend on as a servant, wait on (hón þjónaði honum eigi verr enn bónda sínum).

þjónan, f. service, attendance.

þjónasta, f. = þjónosta, þjónusta.

þjónka () v. to serve, = þjóna.

þjónkan, f. service, = þjónan.

þjónn (-s, -ar), m. servant, attendant.

þjónosta, þjónusta, f. (1) service (vera í e-s þjónostu); (2) divine service (guðs þ.); (3) the eucharist.

þjónosta (), v. to serve, esp. to administer the sacrament to one.

þjónostu-bundinn, pp. bound in service or allegiance; -embætti, n. divine service; -fólk, n. servant-folk; -fullr, a. serviceable, ready to serve; -gjóld, n. pl. wages for service; -gørð, f. divine service; -kona, f. female servant; -lauss, a. (1) without sacrament; (2) without divine service; -maðr, m. man-servant; -mjúkr, a. officious, obliging; -mær, f. maid-servant; -samr, a. ready to serve; -semd, f. readiness to serve; -skyldr, a. in duty bound; -sveinn, m. page, male servant; -tekja, f. taking of the sacrament; -verk, n. performance of service (gera -verk).

þjónusta, f. = þjónosta.

þjórr (-s, -ar), m. bull.

þjós, f. carcass of a whale, = fjós.

þjóstr, m. anger, fury, vehemence.

þjóst-samliga, adv. furiously.

þjóta (þýt; þaut, þutum; þotinn), v. (1) to emit a loud or whistling sound, of the wind, surf, waves, leaves of trees; øxin þaut, the axe whistled; á þaut af þjósti, a river roared with fury; reiðar-þrumur þjóta, the thunder roars; úlfar, vargar þjóta, the wolves howl; þ. í horn, to blow a horn or trumpet (áðr halr hugfullr í horn um þaut); (2) to rush; þ. upp, to dart up, start up (þá þutu upp allir); (3) þ. á, to burst on one like a storm, = dynja á (varði mik trautt, at svá skjótt mundi á þjóta, sem nú er).

þjótandi, f. the name of a vein.

þjörku-drjúgr, a. quarrelsome.

þoka, f. fog; mist (væta mikil ok þ.).

þoka (), v. (1) to move, with dat. (Hrútr þokaði nú bústað sínum); (2) to move oneself, move, = þokast þ. at e-m, to go near to, approach; fram þoki herr, let the men move forwards; þú skalt þ. fyrir konu þessi, thou shall give place to this woman; þ. undan e-m, to give way, yield to one; þokar áleiðis um e-t, it goes well (húskarlinn kvað vel þ. áleiðis um heilsu manna); afleiðis þokar um kurteisi karlanna, it goes backwards with the manners if men; (3) to change, alter (eigi skal fornum samkomu-málum þ.); (4) refl., þokast, to be displaced (þokast þá nökkut steina-sørvit); lítt þokaðist á um mannfallit, it made little progress.

þokka (), v. (1) to think so and so of, like; ymsa vega þokka menn þat, men think variously of it; konungr þokkar ekki mitt mil, he likes it not; (2) þ. með e-m, to side with one, take one’s part (hvárra líðsmenn þokkuðu með sínum höfðingja); (3) refl., þokkast, to be liked (hann kemr sér í tal við menn, ok þokkaðist hann vel).

þokka-bót, f. reparation, redress.

þokkaðr, pp., þ. e-m, af e-m, liked by one; illa þ., ill-liked.

þokka-góðr, a. engaging, amiable; -gœði, n. favour, grace; -kona, f. mistress, paramour; -maðr, m. lover; -mót, n. good favour, grace; -samr, a. well-liked, popular (-samr af e-m); -sæld, f. popularity; -sæll, a. in good favour, well-beloved (-sæll af alþýðu).

þokki, m. (1) thought, opinion; (2) liking; leggja þokka til e-s, á e-n, to take a liking for (Leifr lagði þokka á konu þú, er Þórgunna hét); mér er þú vel í þokka, I like thee well; (3) consent, good-will (hann tók riki með alþýðu þokka of síðir); (4) enmity, discord, = þykkja.

þokknast (), v. refl. to please, be acceptable, with dat.; Ólafi þokknaðist vel tal þeira, O. was well pleased with their talk.

þokkuligr, a. agreeable.

þoku-fullr, a. foggy, misty; -lauss, a. free from fog, clear; -myrkr, n. murky fog; -myrkvi, m. = þoku-myrkr; -samr, a. foggy; -veðr, n. foggy, weather.

þol, n. patience, endurance (hann bað Sturlu hafa þ. við ok bíða); þat er einskis manns þ., no man can bear that; cf. ‘úþol’.

þola (þolda, þolt or þolat), v. (1) to bear, endure, suffer (þ. högg, mannraun dauða); reyna, hvárt hann þyldi járn eða eigi, to try whether he could bear iron or not; þ. hart, to suffer hardship; hversu þoldi S. í brennunni, how did S. bear the burning?; (2) þ. e-m e-t, to bear it at one’s hand (kann verap at þá sá nökkurir svá röskvir, at ei þoli jarli allan ósóma); þ. eigi lög, not to bear the law; eigi skal þat, ok skal þ. Snorra lög, S. shall have the benefit of the law; (3) to feel at rest, be still or quiet; þá œðist dýrit svá at þat þolir hvergi, so that it has no rest; fylgdi svá mikill verkr, at hann mátti hvergi kyrr þola, so great pain that he could nowhere remain quiet.

þolanligr, a. tolerable, to be tolerated.

þolin-móðliga, adv. with patience; -móðr, a. patient; -mœði, f. patience, long-suffering.

þolinn, a. lasting, durable; enduring (þrekinn ok þ. við vás ok erviði).

þol-leysi, n. lack of endurance; -ligr, a. tolerable, = þolanligr.

þollr, m. fir-tree, tree in general.

þol-raun, f. trial of one’s patience.

þopta, f. rowing bench, thwart.

þopti, m. bench-fellow.

þora (þorða, þorat), v. to dare, have the courage to do a thing (þorði hann þó ekki at synja þeim gistingar).

þoran, f. daring, courage.

þoran-raun, f. trial of courage.

þori, m. the greater part, main part (alir þ. liðsins; mestr þ. manna).

þorn (-s, -ar), m. (1) thorn (þornar ok þistlar); (2) spike, esp. the tongue of a buckle, pin of a brooch (þorni n í belti); (3) the letter þ.

þorna (), v. to become dry, dry -up.

þorn-gjörð, f. crown of thorn; -runnr, m. thorn-bush.

þorp, n. (1) an isolated farm; (2) in foreign countries, a thorp or village (Írar hlaupa saman í eitt þ.); (3) an open, unsheltered place (hrørnar þöll, sú er stendr þorpi á).

þorpara-ligr, a. boorish, clownish; -skapr, m. clownishness.

þorpari, m. cotter, peasant, boor, churl (þorparar ok verkmenn).

þorp-karl, m. churl; -karlligr, a. churlish, clownish.

Þorra-blót, n. the great sacrifice when Thorri began (in heathen times).

Þorri, m. the fourth winter month, the first after midwinter.

þorskr (-s, -ar), m. cod, codfish.

þorsta-drykkr, m. a draught for slaking the thirst; -fullr, a. thirsty.

þorsti, m. thirst.

þorst-lauss, a. not thirsty; -látr, a. given to thirst, thirsty.

þot, n. rush; in phrase, sitja (standa) í þot við e-n, to sit (stand) ready to make (? or meet) an attack.

þó, adv. (1) yet, though, nevertheless, still (þeir vóru síð búnir ok sigldu þó í haf); (2) connected with other particles; ok þó, and besides, and even, to boot (í Nóregi er lítil bygð ok þó sundrlaus); mörgum mönnum ófróðum ok þó óvitrum, ill-informed and unwise as well; er þó, since yet, considering that (kvazt hjá bóndum skyldu vera, er þó buðu þeir honum svá góða kosti); (3) conj., þó at, contracted þót, þótt, although, even though, with subj. (hann rengdi til augum, þó at úskygn væri); halda máttu þessu sæti, þótt hón komi sjalf til, though she comes herself into the hall; dropping the ‘at’; þó þú sért lítillar ættar, although thou art of low extraction.

þóf, n. (1) crowding, thronging, pressing; leiðist mér þ. þetta, this crowding wearies me; (2) wearisome, endless struggle (þar kemr enn þófinu, at).

þófa-hattr, m. felt hood; -höttr, m. felt hood; -stakkr, m. felt cloak.

þófi, m. (1) felt; (2) saddle-cloth of felt.

þóknast, see ‘þokknast’.

þópta, see ‘þopta’.

Þórr, m. the god Thor.

Þórs-dagr, m. Thursday.

þótt, conj. contr. from þó at, although; see ‘þó’ 3.

þóta-bragð, n. angry look.

þótti, m. (1) thought, mind; (2) displeasure, anger.

þóttr, m. = þótti; mæla sinn þótt, to tell one’s mind.

þóttu, = þótt (þó at) þú.

þramma (), v. to trudge, trample.

þramman, þrömmun, f. trampling.

þrap or þrapt, n. quarrel.

þrasa (pres. þrasi), v. to talk big, to rage (hví þrasir þú svá, Þórr!).

þraut (pl. -ir), f. hard strugggle, great exertion, labour, hard task (ek mun láta þik vinna til ráðahags þessa þrautir nökkurar); þola þrautir, to suffer hardshps; gera þ. til e-s, to try hard; berjast til þrautar, to fight to the end.

þrautar-laust, adv. without a struggle, without resistance.

þraut-góðr, a. good in straits; -laust, adv. = þrautarlaust.

þrá (þrá, þráða, þráðr), v. to long, yearn (slá ekki slíku á þik, at þ. eptir einni konu); refl., þrást á e-t, to long for a thing.

þrá, f. longing, yearning; leggja þrár í e-t, to yearn after a thing.

þrá, n. obstinacy (Hrafn harðnaði í sínu þrái við biskup); í þ. e-m, in defiance of, in spite of (gerði þat hverr í þ. öðrum); honum þótti þat mjök gert í þ. sér, in his despite, in order to thwart him; ganga á þ., to veer round and become contrary, of wind (því næst gekk veðr á þ.).

þrá-beiting, f. continual tacking; -bœni, f. persistence in praying or asking; -bœnn, a. persistent in prayer or entreaty.

þráðr (gen. þráðar; pl. þræðir, acc. þráðu; nom. and acc. also þræðr), m. thread.

þrá-fylginn, a. persevering, persistent; -girni, f. obstinacy; -gjarn, a. obstinate; -gjarnliga, adv. obstinately; -halda, v. to holdfast, stick to (á e-u); -haldr, a. obstinate, stubborn.

þrái, m. obstinacy, = þrá (n.).

þrá-látr, a. stubborn, obstinate; -leikr, m. perseverance; -liga, adv. (1) obstinately (neita e-u -liga); (2) incessantly, continuously; -ligr, a. continuous, incessant; -lífr, a. tenacious of life; -lundaðr, a. = þrá-lyndr; -lyndast, v. refl. to be obstinate in a thing (í e-u); -lyndi, n. stubbornness; -lyndr, a. obstinate, stubborn; -læti, n. = -lyndi; -mæli, n. obstinate talk.

þrár (þrá, þrátt), a. stubborn, obstinate (þótt þú sér svá þ., at þú vilir engis manns ráði hlýða); neut., þrátt as adv., frequently.

þrá-reip, n. tight or strong rope (?); -rækiligr, a. obstinate; -rækr, a. persistent; -samliga, adv. perseveringly, obstinately (neita -samliga); -seta, f. long sitting; -viðri, n. a constant adverse wind; -yrði, n. pl. obstinate speech = -mæli.

þref, n. a kind of upper floor; fig., kemr nú á þ. um draumana, the (dismal) dreams come again.

þre-falda (), v. to triple; -faldan, f. a making threefold; -faldliga, adv. trebly; -faldr, a. threefold.

þreft, m. a number of sheaves, thrave.

þreifa (), v. to feel with the hand, touch (far þú hingat ok vil ek þ. um þik); þ. í hönd e-m, to shake one’s hand; refl., þreifast fyrir, to feel for oneself, grope along.

þreifanligr, a. tangible.

þrek, n., poet. þrekr, m., pith, strength, courage, daring (eigi hófum ver þrek til at berjast við Þorstein) hafa þrek við e-m, to be a match for.

þrekaðr, pp. worn, exhausted.

þrek-förlaðr, pp. with failing courage or strength (poet.).

þrekinn, a. strong, enduring.

þrekkóttr, a. dirty, filthy.

þrekkr, m. dirt filth.

þrek-lauss, a. pithless; -leysi, n. lack of fortitude, pithlessness; -liga, adv. strongly, stoutly; -ligr, a. strong. stout of frame; -maðr, m. a stout, strong man; -mannliga, adv. stoutly; -mikill, a. strong, valiant.

þrekr, m. = þrek (mikill þ. ok afl).

þrek-raun, f. trial of strength or courage (þetta var mikil -raun).

þreku-ligr, a. = þrekligr.

þrek-vana, a. indecl. destitute of strength; -virki, n. deed of derring-do (þetta er hit mesta -virki).

þrenning, f. trinity, esp. the Trinity (þrenningar trúa); þrenningar-messa, f. Trinity-Sunday.

þrennr, a. trifile, threefold; plur. in distrib. sense, three; þrennar tylftir í fjórðungi hverjum, three twelves in each quarter; þetta eru þrenn verð, three times the price.

þrep, n., þrepi, m. ledge.

þreskja (-ta, -tr), v. to thresh.

þresköldr (gen. -aldar, dat. -eldi; pl. -eldir, acc. -öldu), m. (1) threshold; (2) an isthmus or ridge flooded at high water.

þrettán, card. numb. thirteen; þrettándi, ord. numb. the thirteenth.

þre-vetr, a. three winters (or years) old (þeir vóru -vetrir).

þreyja (þrey, þreyða, þreyðr), v. to feel for, desire, yearn after.

þreyta (-tta, -ttr), v. to prosecute a thing stoutly to strive hard in a thing; þ. leik, rás við e-n, to contend in a game, run a race with one; þ. kapp-sigling, to sail a race; þ. drykkju við e-n, to vie in drinking with one; þ. á drykkjuna, to strive hard to drink; þ. e-t með kappmælum, to dispute eagerly; þ. lög um e-t, to contend at law; jarlarnir þreyttu þetta með sér, it came to high words between them; þeir þreyttu at komast inn í borgina, they tried hard to get into the burgh; þ. hest sporum, to prick the horse with the spurs.

þreyttr, pp. exhausted, worn out; þótt hann sé mjök at þ., though he be sorely tried.

þriði (gen., dat., acc. þriðja, pl. þriðju), ord. numb. the third; í þriðja sinn, for the third time.

þriðja-brœðra, indecl. fourth (male) cousins; -brœðri, m. fourth cousin.

þriðjunga-skipti, n. a division into three parts.

þriðjungr, m. the third part; aukast þriðjungi, to be increased by a third.

þriðjungs-auki, m. an increase by a third; the third part the wife was entitled to of the joint property.

þrif, n. pl. thriving condition, well doing, prosperity; standa e-m fyrir þrifum, to stand in the way of one’s well-doing; verða at þrifum, to become prosperous.

þrifgast (), v. to thrive, = þrífast.

þrif-gjafari, m. giver of good things; -gjafi, m. = -gjafari; -gjöft, f. gift of grace salvation.

þrifinn, a. (1) active; (2) well-favoured (þ. af sinum líkam).

þrif-liga, adv. (1) deftly, briskly (eta -liga); (2) neatly, carefully (-liga búinn); -ligr, a. thrifty, well-looking; -mannligr, a. -ligr.

þrifnaðar-lauss, a. miserable, wretched; -maðr, m. a well-to-do (prosperous) man.

þrifnaðr, m. thriving, prosperity, success in life.

þrif-samligr, a. wholesome; -samr, a. thriving, prosperous; -semd, -semi, f. prosperity, welfare.

þrift, f. = þrif, þrifnaðr.

þriskja (-ta, -tr), v. = þreskja.

þrí-angaðr, a. three-forked; -boginn, pp. thrice bent; -breiðr, a. of triple breadth, of cloth; -bryddr, pp. with threefold mounting; -deila (-da, -dr), v. to divide into three parts; -engdr, pp. three-pronged.

þrífa (þríf; þreif, þrifum; þrifinn), v. (1) to catch, grasp, to take hold of suddenly (þ. e-n, eptir e-m, í e-n, til e-s); þ. á e-m, to lay hands on; (2) refl., þrífast, to thrive (hann bað bann illa fara ok aldri þ.).

þrí-falda (), v. to make threefold; -faldr, a. threefold; -forn, a. thrice-old, three years old (-fornt smjör); -fœttr, a. three-legged; -gilda (-lda, -ldr), v. to pay three-fold; -greindr, pp. three-branched; -hendr, a. with three rhyming syllables in each line; -hyrndr, pp. three-horned, triangular; -hyrningr, m. triangle; -höfðaðr, pp. three-headed; -kvíslaðr, pp. three-branched; -menningr, m. second cousin; -merkingr, m. a ring weighing three ounces; -mútaðr, pp. thrice moulted; -nættr, a. three nights old.

þrír (þrjár, þrjú), card. numb. three.

þrí-skafinn, pp. thrice polished; -skeptr, pp. (wadmal) of three strands; -skeyta, f. triangle; -skipta (-pta, -ptr), v. to divide into three parts; -tugandi, ord. numb. the thirtieth; -tugr, a. (1) aged thirty (-tugr at aldri); (2) having thirty oar-benches; (3) of thirty (fathoms, ells).

þrítug-sessa, f. a ship having thirty oar-benches.

þrítøg-náttr, a. of thirty nights.

þrí-tøgr, a. = þrítugr; -vetr, a. þrevetr; -vægr, a. of triple weight; -ærr, a. three years old.

þrjóta (þrýt; þraut, þrutum; þrotinn), v. impers.; (1) þrýtr e-t (acc.) it fails, comes to an end; en er veizluna þrýtr, when it came to the end of the banquet; þar til er þraut dalinn, till the dale ended (among the hills); þar til er þraut sker öll, till there was an end of all the skerries; seint þrýtr þann, er verr hefir, the man with a bad case has a hundred excuses; (2) with acc. of person and thing (e-n þrýtr e-t); en er hann (acc.) þraut orendit, when breath failed him; Hrapp þraut vistir í hafi, H. ran short of food at sea; (3) to become exhausted, fail; mara þraut óra, our steeds were exhausted.

þrjótkast (), v. = þrjózkast.

þrjót-lyndi, n. stubbornness; -lyndr, a. refractory stubborn.

þrjótr, m. (1) knave; (2) defiance; bjóða e-m þrjót, to bid defiance to one.

þrjózka, f. refractoriness, obstinacy.

þrjózkast (), v. refl. to be refractory or rebellious.

þrjózkr, a. refractory.

þroskaðr, pp. grown up, adult.

þroska-maðr, m. a stout, vigorous man; -mikill, a. vigorous; -munr, m. difference in vigour; -samr, a. manly, vigorous.

þroskast (), v. to grow up to full age, live to be a man.

þroska-vænligr, a. promising.

þroski, m. (1) maturity, full age, manhood (sveinninn var snimma með miklum þroska); (2) promotion, advancement (ek em því fegnust, at þinn þ. mætti mestr verða).

þroskr, a. vigorous, mature, full-grown (enn þroski Njarðar sonr).

þroskuligr, a. vigorous (snemma þ., mikill ok sterkr).

þrot, n. lack, want (þar er ekki þ. átu); at þrotum kominn, worn out, exhausted (þeir vóru þá allir at þrotum komnir of matleysi).

þrota (), v. impers., e-n þrotar e-t, one runs short of a thing (ef þik þrotar föng); ráðin þrotar fyrir honum, there is a lack of counsel for him, he is at his wit’s end.

þroti, m. swelling, tumour.

þrotinn, pp. from ‘þrjóta’, at an end, past, gone (get ek, at þrotin sé þín mesta gæfa); þ. at drykk, out of drink; hestrinn var þ., quite exhausted; en er allir vóru þrotnir á at biðja hann til, when all were tired of begging him.

þrotna (), v. to run short, dwindle away, come to an end (Hreiðarr sá, at þeirra kostr mundi brátt þ.).

þrotnaðr, m., þrotnan, f. vanishing, vera í þrotnan, to be waning.

þrot-ráði, a. destitute, helpless.

þrots-maðr, m. destitute person, pauper.

þró (pl. þrœr, þróar), f. hollowet wood or stone, trough.

þróast (), v. refl. to wax, increase, grow; metnaðr honum þróast, pride waxes in him.

þróttigr, a. powerful, mighty.

þrótt-lauss, a. pithless, powerless; -leysi, n. want of strength; -liga, adv. mightily, forcibly; -mikill, a. doughty, strong.

þróttr (gen. -ar), m. strength, might, valour, firmness (sannliga er skekinn þ. ór yðr).

þrótt-sinni, n. endurance, vigour; -öflugr, a. mighty. powerful.

þruma, f. clap of thunder (reiðar þ.).

þruma (), v. to rattle.

þruma (þrumi, þrumða, þrumat), v. (1) to stand, sit fast; þars Valhöll víð of þrumir, stands spacious; þ. yfir öldrinn, to hover over banquets; (2) to stay behind, loiter, mope.

þrunginn, pp. from ‘þryngva’, (1) stifled, oppressed, moody (þrungin góð); þrungin dœgr, dismal days; (2) full of, fraught with; Hélu þ., thick with rime; hleifr þ. sáðum, a loaf full of bran; þ. mœði, swollen with anger; dynr var í garði, dröslum of þrungit, crowded with horses.

þrúð-hamarr, m. strong hammer.

Þrúð-heimr, m. ‘the strong abode’, the habitation of Thor.

þrúðigr, þrúðinn, a. strong; powerful, mighty.

þrúð-æóðugr, a. heroic of mood; -valdr, m. the mighty ruler (Thor).

Þrúð-vangr, m. = -heimr.

þrúgan, f. compulsion (þ. laganna).

þrútinn, a. swollen, oppressed.

þrútna (), v. (1) to swell (fótrinn þrútnaði mjök); (2) to increase, wax (þrútnar at um e-t).

þrútnan, f. swelling.

þrútuligr, a. swollen in the face.

þrymill, m. a hard knot in the flesh.

þrymja (þrumda), v. to lie, extend, spread (þrymr of öll lönd ørlögsímu).

þryngva (þryng; þröng, þrungum; þrunginn), v. (1) to press, thrust (þistill, sá er var þrunginn í ónn ofanverða); (2) to rush, press onward, = þröngvast (ok er liðit þröng í milli skipanna, þá brast niðr undir þeim íssinn); see ‘þrunginn’.

þrysvar, adv. thrice, three times.

þrýsta (-sta, -str), v. (1) to thrust, press (þá tók H. konungr á öxl honum hendinni ok þrýsti); B. þrýstir at Eyjúlfi fast, B. thrust E. hard; hann þrýsti knénu við steininn, he pressed his knee against the stone; (2) to force, compel (þ. e-m til e-s).

þrýstiligr, a. stout, robust.

þrýsting, f. pressure, compulsion.

þræla-eini, n. pl. persons to be made slaves of; -fólk, n. thralls, slaves; -tala, f., hafa e-n í -tölu, to treat one as a slave; -ætt, n. family of slaves; sú kona er eigi -ættar, that woman is of no mean extraction.

þræl-baugr, m. money paid as were-gild for a thrall; -borinn, pp. thrall-born; -dómr, m. thraldom.

þrælka (), v. to enthral.

þrælkan, f. thraldom (leiða e-n í þ.).

þræll (-s, -ar), m. thrall, slave; fig. wretch, scoundrel.

þræls-efni, n. a person to be made a slave of; -gjöld, n. pl. weregild for a thrall; -jafningi, m. thrall’s equal; -kona, f. thrall’s wife; -ligr, a. slavish; -nafn, n. name of a thrall; bera -nafn, to be called thrall; -verk, n. work of a thrall.

þræta (-tta, -tt), v. to wrangle, litigate; þ. e-s, to gainsay, contradict, deny (eigi mun ek þess þuifa at þ.); þ. um e-t, to wrangle about (um þetta þrættu þeir); þ. í móti, to gainsay contradict.

þræta, f. quarrel, wrangling, litigation (þar sló í þrætu).

þrætinn, a. litiguous contradictory.

þrætni, f. disputatiousness.

þrætu-bók, f. book of dialectics; -dólgr, m. quarrelsome litigant; -fullr, a. disputatious; -hagi, m. disputed pasture; -ligr, a. dialectical; -lig íþrótt, art of dialectics; -maðr, m. (1) disputer, disputant; (2) schismatic; -mál, n. litigation; -páfi, m. schismatic pope; -samligr, a. contentious; -sterkr, a. strong in dispute.

þrömmun, f. trampling, = þramman.

þrömr (gen. þramar, dat. þremi; pl. þremir, acc. þrömu), brim, edge, verge (kominn á heljar þröm).

þröng (pl. þröngvar), f. (1) throng crowd (varð þ. mikil); (2) narrow place (sumir vörðust í þröngunum); (3) fig. straits (alla þá þ. ok nauð, er hann þoldi); (4) short breath and cough (þá setti at honum þ. mikla).

þröng-brjóstaðr, a. mean-spirited.

þröngð, f. = þröng.

þröng-fœrr, a. narrow to pass.

þrønging, f. = þrøngving.

þröng-leikr, m. narrowness; -lendi, n. narrow land; -lendr, a. narrow, of a land (þar var svá þröng-lent); -liga, adv. narrowly, in straits; -meginn, a. oppressed.

þröngr (acc. -van and -an), a. (1) narrow, close, tight (vefjar-upphlutr þ.); skógrinn var þ., the wood was thick; (2) thronged, crowded (þröngt var á skipinu).

þröng-rýmt, a. n. narrow (scanty) land (hafa þröng-rýmt).

þrøngsl, n. pl. straits, distress.

þrøngva (-ða, -ðr), v. (1) to press on one (þ. e-m); with acc., hann tók at þ. mik mjók, he took and pressed me hard; (2) to straiten, tighten (þ. kosti e-s); impers., er Ribbungar sá, at alla vega þrøngði kosti þeira, that on all sides their means were straitened; (3) þ. e-m til e-s, to force one to a thing; þ. e-m undir sik, to subdue one by force; þ. e-t út af e-m, to extort from one; (4) refl., þrøngvast, to throng, press forward (þeir réðust í móti ok þrøngðust at vaðinu); loftit þrøngvist ok þykknar, the air waxes close and thickens.

þrøngving, f. straits; fig. distress.

þrøngvingar-þél, f. file of adversity.

þrøsköldr, m. = þresköldr.

þröstr (gen. þrastar; dat. þresti pl. þrestir, acc. þröstu), m. thrush.

þukla (), v. to feel, touch (þ. sullinn or á sullinum); var svá til þuklat, at, it was handled so that.

þula, f. rhapsody, rigmarole; Rígs þ., the Lay of Rig.

þular-stóll, m. wise-man’s chair.

þulr (gen. -ar), m. wise-man, sage.

þumal-fingr, m. thumb-finger; -tá, f. the great toe; -öln, f. thumb-ell.

þulniungr (-s, -ar), m. (1) the thumb (of a glove); (2) inch.

þunga (), v. to load (þ. skip sitt) þungð kona, a woman with child; Þórey var mjök þungð, Th. was far advanced.

þunga-fullr, a. (1) heavy (-fullr svefn); (2) burdened, oppressed.

þungan, f. burden.

þunga-varnaðr, -varningr, m. heavy goods.

þung-býlt, a. n., e-m verðr -býlt, one has troublesome neighbours; -bærr, a. heavy to bear, burdensome; -eygr, a. heavy-eyed, dim-eyed; -fœrast, v. refl., to become heavy, infirm; -fœrr, a. (1) heavy to move; (2) infirm (þórir var gamall ok -fœrr); -gengt, a. n. difficult to walk (e-m verðr -gengt).

þungi, m. (1) heaviness, weight (Ginnungagap fylltist með þunga og höfugleik íss ok hrims); (2) burden, encumbrance (verðr mér heldr at því þ. en gagn); (3) load, cargo (Þórir spurði, hvat þunga Ásbjörn hefði á skipinu); (4) heaviness, drowsiness (þótt þunga eðr geispa slái á hann).

þungleika-aldr, m. age of infirmity.

þung-leikr, m. heaviness, infirmity; -liga, adv. heavily (Njáll tók þessu -liga); vera -liga haldinn, to be very ill; -ligr, a. heavy, difficult (eigi lízt mér þetta mál -ligt); -lífr, a. heavy in the body; -meginn, a. oppressed (þeir vóru fáir ok -megnir).

þungr, a. (1) heavy, weighty (þótti mér hann nökkurs til þ.); þ. á baki, heavy to carry on horseback; skip þungt undir árum, heavy to pull with oars; (2) fig. heavy, oppressive (mannfæðin var hin þyngsta); honum vóru augu þung, he was heavy-eyed; með þungu yfirbragði, with a gloomy mien; henni féll þungt til fjár, her money affairs were bird; e-m veitir þyngra, one gets the worst of it; fá þungt af e-m, to suffer hard treatment from one; mér er þungt, segir Eyjólfr, I do not feel well, says E.

þung-reiðr, a. heavy to ride through; -ræðr, a. difficult, laborious; -yrkr, a. hard, severe.

þunn-bygðr, pp. thinly inhabited; -býlt, a. n. thinly peopled with farms; -eggjaðr, a. thin-edged; -geðr, a. weak-minded, fickle; -hárr, a. thin-haired; -heyrðr, pp. keen of hearing; -leitr, a. thin-faced; -meginn, a. weak, feeble.

þunnr, a. thin; þunnt hár, thin hair; þunn ox, a thin-edged axe; þurint veðr, clear weather; þegja þunnu hljóði, to keep a watchful silence.

þunn-skafinn, pp. thin-scraped; -skipaðr, pp. thinly manned; -sleginn, pp. thinly beaten, thinly mounted; -vangi, m. the temple.

þurðr (gen. -ar), m. decrease, waning (ekki fara í þurð draumarnir).

þurfa (þarf, þurfta, þurft), v. (1) to need, want (ekki þarft þú at ganga í hús mín); with gen., þ. e-s, or þ. e-s við, to stand in need of (ek þyrfta nú guðs miskunnar); Gunnarr kvað einskis mundu við þ., G. said there was no need of anything; (2) impers., þess þarf (við), it is needed; þess þyrfti, at, it would be necessary that; with acc. (hversu marga munu vér menn þ.); ekki var sá leikr, er nökkurr þyrfti við hann at reyna, it was no use for anybody to strive with him in any game.

þurfa-maðr, m. poor man, needy person (-mannatíund).

þurfandi (pl. -endr), m. = prec.

þurfi or þurfa, a. wanting, in need of (liðs þíns væra ek þá þ.).

þurfsamr, a. helping (e-m).

þurft, f. (1) need, want, necessity; (2) necessary discharge esp. urine; ganga innar þynnri þurftarinnar, to make water.

þurftugr, a. (1) in need of (nú em ek þ. yðars fulltings); (2) poor, indigent (gamall maðr ok þ.).

þurftuligr, a. useful, profitable.

þurka (), v. to dry, make dry (gerðu þeir mikinn eld ok þurkuðu sik).

þurka, f. (1) drought, dryness; (2) towel.

þurkan, f. drying (Karlsefni lagði viðinn til þurkanar).

þurku-samr, a. dry (-samt sumar).

þurr, a. dry (hrár viðr eða þ.); þ. klæði, dry clothes; ganga þurrum fótum (or þurt) yfir ána, with dry feet, without wetting the feet; sitja þurt um allar vitundir, to be clear of all cognizance; á þurru, on dry land; fasta þurt (or við þurt), to fast on fish and vegetable food.

þurra-frost, n. dry frost.

þurr-fasta, f. fasting on fish and vegetable food; -fasta (), v. to fast on fish and vegetable food; -fjallr, a. dry-skinned, in dry clothes; -fœtis, adv. without wetting the feet; -leikr, m. dryness; -lendi, n. dry land; -lendr, a. with dry soil (jörð -lend); -ligr, a. dry (veðr gott ok -ligt); -lyndi, n. dryness, surliness; -viðri, n. dry weather.

þurs or þuss, m. giant, ogre, monster (líkir þursum at vexti); þursa ráðbani ‘slayer of giants (Thor).

þurs-ligr, a. like a giant.

þú (gen. þín, dat. þér, acc. þik; pl. þér or ér, gen. yðar, dat. and acc. yðr), thou.

þúfa (gen. pl. þúfna), f. mound, knoll (H. sat við þúfu eina).

þús-hundrað, n. = þúsund.

þúst, n. flail.

þústr, m. (1) stick; (2) chafing, anger, enmity (þótti honum mjök vaxa þ. milli manna í heraðinu).

þúsund (pl. -ir), f. thousand.

þvara, f. pot-stick, stirrer.

þvari, m. bolt, spear.

þvá (þvæ; þó, þógum; þveginn), v. (1) to wash (þ. lík, sár manna, höfuð sitt); þ. sík or þ. sér, to wash oneself; (2) to remove by washing.

þvátt-aptann, m. Saturday evening.

þváttari, m. washer.

þvátt-dagr, m. Saturday; -kona, f. washer-woman; -nótt, f. Saturday nikht.

þváttr (gen. þváttar, dat. þvætti), m. (1) wash, washing (kona nökkur fór með klæði til þváttar); (2) clothes washed at one time, washing (hengja upp þvátt).

þvatt-steinn, m. washing-stone; -vífl, n. bat used in washing.

þveita (-tta, -tt), v. to hurl, fling.

þveiti, n. a small weight of silver.

þvengr (-jar, -ir), m. thong, latchet.

þverast (), v. refl. to move athwart, aside (þveraðist Steinarr fram á bakkann).

þver-á, f. side river, tributary river; -bak, n., um -bak, across a horse’s back; -brestr, m. cross chink; -brot, n. a break across, breach; -dalr, m. side dale; -feta (), v. to go aslant; -fingr, m. finger’s breadth; -fjörðr, m. cross-fjord, side-fjord; -gyriðingr, m. cross-girding; -høggr, a. cut across, steep, abrupt; -hönd, f. hands breadth; -knýta (-tta, -ttr), v. to refuse flatly; -kominn, pp. in an awkward position; -kyrfa (-ða, -ðr), v. to divide (a house) across or transversely, opp. to ‘at endilöngu’; -liga, adv. ‘athwart’, flatly (neita, synja, taka e-u -liga); -lyndi, n. refractoriness, wrong-headedness; -lyndr, a. wrong-headed, refractory; -neita (), v. to deny flatly; -pallr, m. cross dais, the high-floor at the halls end.

þverr, a. (1) athwart, transverse, opp. to ‘endilangr’ (tjalda um þveran skálann); lá hverr um annan þveran, in heaps; fara þ. á fœti at e-u, to be unwilling for a thing; beita þvert, to sail close-hauled, near the wind; (2) adverse, contrary (veðr hörð ok þver); (3) cross, obstinate; hann kvazt ekki þ. vera í því at selja skipit, he said he would not be hard about selling the ship; setja þvert nei fyrir, to deny flatly; ek vil þó eigi þvert taka, ef þér er lítit um, I will not take it crossly, if it is not to thy mind.

þverra (þverr; þvarr, þurrum; þorrinn), v. to wane, grow less, decrease (í þenna tíma þurru mjök vinsældirValdemars konungs).

þverra, v. to make to decrease.

þvers, adv. across, athwart; hann snýr þ. af leiðinni, he turns abruptly away from the path; þ. í móti e-u, quite contrary to.

þver-skeytingr, m. cross-wind, side-wind; -skipa, adv. athwart the ship; -skurðr, m. transverse cut; -skytningr, m. = -skeytingr; -slag, n. cross-stroke; -stigr, m. cross-path, side-path; -stræti, n. cross-street; -syll, f. cross-sill.

þverst or later þvest, n. the lean flesh underneath the blubber of a whale.

þver-taka, v. to deny flatly, = taka e-u þvert; -tré, n. cross-tree; -úð, f. (1) discord; (2) disobedience; -vegr, m. cross-way; á -veginn, across, cross-wise, athwart; -þili, n. crossdeal, transverse partition.

þvinga (), v. (1) to weigh down, oppress; (2) to compel, force.

þvingan, f. oppression, hardship (til þvingunar ok ófrelsis).

þvis, interj. (hvis, þ., af tjöldin!).

þviti, m. a kind of stone (tóku þeir mikinn stein; sá heitir þ.).

því (prop. dat. from ‘þat’), adv. and conj. (1) therefore (varð þ. ekki af ferðinni); af þ., therefore; (2) af þ. at, þ. at, because, for (tókst eigi atreiðin, því at búendr frestuðu); (3) þ. at eins, only on that condition (4) why, = hví (only in later texts); (5) with compar., the; hann var þ. ástsælli sem hann var ellri, he was the more beloved the older he grew.

þvígit = því-gi at; with compar. not the; þ. fleira, not the more, no more.

því-líkr, a. ‘such-like’, such (mundi engi eiga -líkan hest).

þvísa, old dat. sing. neut., = þessu; í þ. ljósi, in this light, in this world.

þykk-byrt, a. n., hafa -byrt, to have thick, stout armour; -býlt, a. n. thick-set, studded, with hamlets; -farit, pp. n., gera -farit, to make frequent visits.

þykkja (þykki, þótta, þótt), v. (1) to be thought to be, seem to be, be esteemed or reckoned as; hón þótti beztr kostr, she was thought the best match; (2) with dat. it seems to one, one thinks (þykki mér ráð, at þú farir at finna Gizur hvíta); e-m þykkir at e-u, one feels hurt at, takes it to heart, is displeased with (þótti mönnum mikit at um víg Kjartans); mér þykkir fyrir (or fyr) e-u, I dislike, am unwilling to (mér þykkir meira fyrir en öðrum mönnum at vega menn); e-m þykkir mikit um e-t, one takes it much to heart (honum þótti svá mikit um fall Ólafs konungs, at); e-m þykkir mikit undir e-u, one thinks it of great importance (mikit þótti spökum mönnum undir því, at); impers., vilda ek, at þér þœtti eigi verr, I wish that thou wouldst not take it amiss; þótti sinn veg hvárum, they disagreed; þykki mér sem undan sé gaflveggrinn, it seems to me as though the gable-wall were down; þótti mér þeir sœkja at (= sem þeir sœkti at), methought they pressed hard on me; (3) refl., þykkjast, to seem to oneself, think oneself, think (en ek þykkjumst þó mjök neyddr til hafa verit); hann þykkist einn vita allt, he thinks he alone knows everything; þykkist hann mjök fyrir öðrum mönnum, he thinks himself far above other men; en Brynhildr þykkist brúðr var-gefin, but B. will think she is ill-matched.

þykkja, f. (1) thought; liking, sentiment, disposition; fóru þykkjur þeira saman, their sentiments went together; (2) dislike, displeasure (leggja þykkju á e-n or e-t).

þykkjast (t), v. refl. to take offence at, take amiss, get angry with (þ. við e-t orvið e-n).

þykkju-dráttr, m. discord; -lauss, a. good-natured, careless, easy; -mikill, a. choleric of temper.

þykk-leikr, m. thickness; -leitr, a. chubby-faced; -liga, adv. proudly, sulkily (svara -liga); -mikill, a. very thick, of weather.

þykkna (), v. to thicken, become thick (tók veðrit at þ.).

þykkr, m. thwack, hurt.

þykkr (acc. -van), a. thick, = þjokkr (garðr fimm feta þ.); þykkt veðr, thick weather; þ. skógr, dense forest; þykkt hár, thick hair.

þykk-röggvaðr, pp. thick-furred; -settr, pp. thick-set, thick-ranked; -skipaðr, pp. thickly manned; -skýjaðr, pp. thick-clouded; -varraðr, pp. thick-lipped; -vaxinn, pp. thick-set, stout of growth.

þykt, f. thickness, denseness.

þykt, f. resentmnent, displeasure.

þylja (þyl; þulda; þuliðr, þulinn), v. to speak, recite, chant; to mutter to oneself; þ. í feld sinn, to murmur into one’s cloak; refl., þyljast um, to mutter to oneself.

þyngd, f. (1) heaviness, weight; (2) illness, sickness (H. tók þá þ. mikla ok lá þó eigi); (3) troubles (síðan er vér mistum skipa várra, er oss hefir öll þ. af staðit).

þynging, f. burden, heaviness.

þyngja (-da, -dr), v. to weigh down, make heavy; impers., sóttinni þyngir, the illness grows worse; þyngir e-m, one grows worse (from illness); one grows heavy from sleep; refl., þyngjast, to grow heavy, adverse (tekr nú bardaginn at þ.); e-m þyngist = e-m þyngir (þá tók honum at þyngjast).

þyngsl, n. pl. (1) burden; gera e-m þ., vera e-m til þyngsla, to be a burden to one; (2) heavy affliction (mér þykkir illt, at menn hljóti svá mjök þ. af mér).

þynna (-ta, -tr), v. to make thin; impers., þynnir kóf, þoku, the fog begins to lift.

þyrja (þurða), v. poet. to sweep, rush.

þyrma (-da, -t), v. (1) to deal reverently with, show respect to, keep, observe, with dat. (þ. eiðum, griðum); þ. hátíð, to respect the holy-day; (2) to show mercy to, spare (þ. úvinum sínum); (3) refl., þyrmast, to display forbearance; konungr bað hann, at hann skyldi þ. við Magnús konung, to forbear from violence towards king M.

þyrmi-liga, adv. gently, forbearingly.

þyrm-liga, -samliga, adv. = þyrmiliga (bundinn eigi -samliga).

þyrna-fullr, a. full of thorns.

þyrni-hjálmr, m. thorn-helmet; -koróna, m. crown of thorns.

þyrnir (pl. þyrnar), m. thorn.

þyrni-tré, n. thorn-bush.

þyrpast (t), v. refl. to crowd, throng (þyrptust menn at honum).

þyrsklingr, m. codling.

þyrsta (-sti, -st), v. impers., mik þyrstir, I am thirsty (hana þyrsti at meirr; þar þyrstir jörðina).

þyrstr, a. thirsty (þ. til e-s, í e-t).

þys-höll, f. a crowded hall.

þysja (þys, þusta þust), v. to rush (þustu þeir þá fram ór skóginum).

þys-mikill, a. noisy, uproarious.

þyss, m. noise, uproar, riot (þá gerðist þ. mikill í bœnum).

þytr, m. noise, whistling sound (þ. vatna); þ. smábarna, cries, wailings.

þý (gen. -jar, dat. -ju; pl. -jar), f. bondmaid, bondwomnan.

þý-borinn, pp. born of a bondwoman.

þýða (-dda, -ddr), v. (1) to win over, attach; þ. sér, to attach to oneself (hann ferr víða um lönd ok þýddi sér fólkit); (2) to explain, interpret (þ. draum); (3) to signify (hvat ætlar þú þenna draum þ.?); (4) refl., þýðast e-n, to attach oneself to, associate with one; þ. e-n með vináttu, to be on a friendly footing with one; þ. e-m = þ. e-n; Uni þýddist þórunni, dóttur Leiðólfs, U. paid court to Th., daughter of L.; þ. til e-s, undir e-n, to attach oneself to, pay homage to, submit to (vildu þeir heldr þ. undir hans konungdóm en undir Svía-konung; þýddust til hans margir höfðingjar af öðrum löndum).

þýða, f. attachment, love.

þýðerska, -eska, f. = þýðverska.

þýðerskr, -eskr, a. = þýðverskr.

þýðing, f. (1) interpretation, translation; (2) sense, meaning.

þýð-leikr, m. attachment, affection; -ligr, a. attached, affectionate; -læti, n. = -leikr.

þýðr, a. kind, affectionate, affable.

þýð-verska, f. (1) German language or custom; (2) Germany (= þýðverskuland); -verskr, a. German.

þýfð, f. (1) theft; (2) stolen goods.

þýfðr, pp. covered with little hillocks (þúfur), uneven, of a field (þar var þýft mjök).

þýfi, n. theft, stolen goods.

þýfi-gjöld, n. pl. a fine for theft.

þýfska, f. theft, stolen goods.

þýzkr, a. = þýðverskr (þ. söðull).

þægiligr, a. acceptable, agreeable.

þægindi, n. pl. pleasure; gera e-m e-t til þæginda, to do a thing to please one.

þægja (-ða, -ðr), v. (1) to make acceptable; (2) to push roughly, shove, with dat.; Þorsteinn þægir honum íbekkinn, Th. pushes him roughly on the bench.

þægr, a. acceptable, agreeable.

þœfa (-ða, -ðr), v. (1) to full (þ. klæði); (2) to press; þ. e-n um liðsbeina, to press one for help; (3) to walk heavily, lumber (þœfði hón þá ofan til árinnar); (4) refl., þœfast við, to quarrel, squabble; þ. til e-s, to struggle (fight) for a thing (eigi mun ek lengi þ. til hvílunnar við þik).

þœfa, þœfð, f. quarrel, squabble.

þœfni, f. disposition to quarrel.

þögn (gen. þagnar), f. silence; slær á e-n, one is struck dumb.

þögull, a. habitually silent, taciturn.

þökk (gen. þakkar, pl. þakkir), f. (1) pleasure, liking; gera e-t til þakka e-s, to one’s liking, to please a person; (2) thanks (Auðr tók þat með þökkum); mér er þ. á e-u, I am thankful for a thing; kunna e-m þ. fyrir e-t, to be much obliged to one for a thing; gera guði þakkir fyrir e-t, to thank God for a thing.

þöll (gen. þallar), f. young fir-tree.

þömb (gen. þambar), f. paunch.

þön (gen. þanar, pl. þanir), f. tenter, stretcher (þeir tóku gærur af þönum).

þöngull (pl. þönglar), m. stein of tangle (S. greip upp einn þöngulinn).

þörf (gen. þarfar, pl. þarfar), f. want, need, necessity; e-s er þ., a thing is wanted, is necessary (hón kvað þess litla þ.); e-m er e-s þ., e-m er þ. á e-u, one is in need of; þá er þ. verðr, when wanted; ef gørast þarfar þess, if need be; þola þ. e-s, to be in want of; fjár síns, er fengit hefir, skylit maðr þ. þola, a man should not stint himself of money he has made; þörfum meirr, more than wanted, excessively; e-t kemr vel í þarfar, it comes to good use, comes in when wanted; vinna þ., to suffice; kunna þ. (with infin.), to long to, feel impelled to.

þörf-gi, poet. no need, not needed.